Τις αποκαλύψεις σχετικά µε τη δραστηριότητα και τις συµφωνίες της Olympic Industries S.A. του φερόµενου ως «εκπροσώπου» αραβικών κρατών Βασίλη Παπαδόπουλου συνεχίζουν τα «Π», στο πλαίσιο της δηµοσιογραφικής τους έρευνας. Το ρεπορτάζ των «Π» την προηγούµενη εβδοµάδα σχετικά µε την πιστοποίηση της ύπαρξης εκρηκτικών και σφαιρών της εταιρείας του Βασίλη Παπαδόπουλου στη διάθεση του ISIS στη Ράκα της Συρίας συνεχίζει να κυριαρχεί στο πολιτικό προσκήνιο, ενώ το ερώτηµα που έθεσαν επί των στοιχείων του ρεπορτάζ η Νέα ∆ηµοκρατία και άλλα κόµµατα της αντιπολίτευσης παραµένει αναπάντητο από τον αρµόδιο υπουργό Άµυνας Πάνο Καµµένο.

Η κυβέρνηση στην αρµόδια Επιτροπή του κοινοβουλίου, σε µια έσχατη απόπειρα διαφυγής, προέκρινε την ακύρωση της διακρατικής συµφωνίας µε τη Σαουδική Αραβία ή άλλων συγγενών συµβάσεων µε άλλες αραβικές χώρες. Ωστόσο, το όλο θέµα διατηρεί την επικαιρότητα και τη σηµασία του για την εικόνα και τη διεθνή αξιοπιστία της χώρας στον κρίσιµο χώρο της άµυνας. Σήµερα τα «Π» φέρνουν στο φως τις περίεργες διαδροµές της Olympic Industries, που εκτείνονται από το Ιράν και το Ιράκ µέχρι τη Σερβία, τη Βοσνία, την Τσεχία, την ΠΓ∆Μ, τη Νότια Αφρική, ακόµα και τη µακρινή Ταϊβάν.

Αυτό το διευρυµένο σύστηµα παραγωγής και εµπορίου όπλων και πυροµαχικών προφανώς θα αφορούσε και θα σχετιζόταν µε µια µεγάλη και διεθνή εταιρεία. Ωστόσο, η Ολυµπιακή Βιοµηχανία, σύµφωνα και µε το ΓΕΜΗ, παρουσιάζεται ως µικρή οντότητα, έχοντας µάλιστα µόλις έναν εργατοτεχνίτη το 2016 και κανέναν διοικητικό υπάλληλο, ενώ το 2015 είχε µόλις δύο εργατοτεχνίτες. Η εταιρεία αυτή, του Βασίλη Παπαδόπουλου, η Olympic Industries S.A., παρουσιάζεται ταυτόχρονα να αγοράζει από τη διεθνή αγορά παλαιά πυροµαχικά κακής ποιότητας, µε γνώµονα τη χαµηλή τιµή, από χώρες όπως είναι το Ιράν, η Σερβία, η Τσεχία, αλλά και η Ρουµανία, προκειµένου, σύµφωνα µε πληροφορίες, να τα µεταπωλήσει σε εµπόλεµες ζώνες.  

ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΥΡΟΜΑΧΙΚΩΝ

Σύµφωνα µε πληροφορίες, η επιλογή των πυροµαχικών που αγοράζονταν γινόταν: 1) Από τη Σερβία (διαµέτρηµα 7,92x57 mm ή 8x57 mm), µε γνώµονα τη χρήση σε όπλα αποκλειστικά της Zastava, όπως το Μ76 (sniper rifl e) και το Μ53 (machine gun) από παλαιά αποθέµατα του 2002. 2) Από το Ιράν, προκειµένου να επαναδιατεθούν σε χώρες-περιοχές στις οποίες δεν είναι «επιθυµητή» οποιαδήποτε συσχέτιση εµπλοκής του ως χώρας παραγωγής. Συγκεκριµένα, ταυτοποιήθηκαν παλαιά πυροµαχικά (7,62x39 και 7,62x54 R) ιρανικής κατασκευής, τα οποία είχαν πουληθεί στη Βοσνία, πωλήθηκαν ξανά στο Ιράκ και, τελικά, εντοπίστηκαν ακόµα και στην κατοχή του ISIS. Τα πυροµαχικά που εµπορεύεται και «διακινεί» η Ολυµπιακή Βιοµηχανία φέρουν το χαρακτηριστικό διακριτικό κατασκευής «EDP», το οποίο ερµηνεύεται σε forum της International Ammunition Association όπως παρακάτω: Ε (Elias), D (Dimitris) και P (Papadopoulos).

Το «επίσηµο» χαρακτηριστικό κατασκευής «NPA 01» (National Police Association) της Olympic Arms & Ammunition S.A. εντοπίζεται σε διαµέτρηµα 5,56x45 µε χρονολογία κατασκευής 1999, για τις ανάγκες της αστυνοµίας της Ταϊβάν και σε «συνεργασία» µε εταιρείες παραγωγής όπλων της Τσεχίας και της Ν. Αφρικής. Αντίστοιχα, έχουν εντοπιστεί πυροµαχικά διαµετρήµατος 9x19 στο Ιράκ, είτε µε το διακριτικό «EDP» είτε µε το διακριτικό «9x19», από την κακή ποιότητα και κατασκευή των οποίων ταυτοποιείται ότι προέρχονται επίσης από εργοστάσιο του Ιράν, µε το οποίο είχε «εκλεκτικές σχέσεις» ο κ. Παπαδόπουλος.

Σε σχέση µε τη δραστηριότητα της εταιρείας του Βασίλη Παπαδόπουλου Ολυµπιακή Βιοµηχανία Α.Ε. προκύπτουν πολλά ερωτήµατα, καθώς ως συµπέρασµα της παραπάνω διεθνούς δραστηριότητας προκύπτει ευλόγως ότι η εταιρεία του δεν αποτελεί κατασκευαστή, αλλά τον «µεσάζοντα» για παλαιά πυροµαχικά και stock όπλων µε «ύποπτες» διαδροµές σε περιοχές µε «εµπάργκο» από τον ΟΗΕ. Σύµφωνα µε πληροφορίες που έχουν δει το φως της δηµοσιότητας, ο Βασίλης Παπαδόπουλος, ανάµεσα στις επιχειρηµατικές του δραστηριότητες, επεκτάθηκε και στη Σερβία την περίοδο της κυριαρχίας του Σλόµπονταν Μιλόσεβιτς. Η εταιρεία του φέρεται, σύµφωνα µε πληροφορίες, να αµείβεται από το καθεστώς του Σέρβου ηγέτη µέσω υπεράκτιων εταιρειών για το εµπόριο όπλων, λόγω του εµπάργκο που είχε επιβληθεί εκείνη την περίοδο.  

 

ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΣΤΗΝ ΠΓΔΜ

Σύµφωνα µε τις ίδιες πληροφορίες και τα δηµοσιεύµατα στον Τύπο των Σκοπίων, τον Φεβρουάριο του 2006, αφού ο Βασίλης Παπαδόπουλος κατάφερε να πάρει πιστοποίηση παραγωγής πυροµαχικών από το ΝΑΤΟ, προχώρησε στην αγορά του εργοστασίου παραγωγής εκρηκτικών πυροµαχικών «Suvenir» στο Μακεντόνσκι Μπροντ της ΠΓ∆Μ έναντι 500.000 ευρώ. Ο κ. Παπαδόπουλος θα έπρεπε µε τη συµφωνία που υπέγραψε να ανακατασκευάσει το εργοστάσιο έως το τέλος του 2006.

Ταυτόχρονα, θα έπρεπε να προχωρήσει σε επενδύσεις ύψους 600.000 ευρώ για να ξεκινήσει ξανά η παραγωγή πυροµαχικών, ενώ αναλάµβανε την υποχρέωση να επαναπροσλάβει το σύνολο των 270 εργαζοµένων του εργοστασίου «Suvenir» σε βάθος τριετίας.

Ο ίδιος φέρεται, σύµφωνα µε πληροφορίες, όχι µόνο να µην έχει εφαρµόσει κάτι από τα παραπάνω, αλλά κάποιες πηγές επιµένουν ότι «χάθηκαν» περιέργως πολλά µηχανήµατα του εργοστασίου, ενώ την ίδια µοίρα είχαν 2,5 τόνοι πλαστικών εκρηκτικών υλών, όπως και πολλά πυροµαχικά, τα οποία, σύµφωνα µε κάποιες ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, πωλήθηκαν έναντι 10.000 ευρώ κάποια στιγµή στην Ελλάδα. Εντέλει, το 2008 η περιπέτεια της Ολυµπιακής Βιοµηχανίας και του Βασίλη Παπαδόπουλου έλαβε τέλος, καθώς η τότε κυβέρνηση των Σκοπίων ακύρωσε τη συµφωνία πώλησης. Μέτοχος του εργοστασίου «Suvenir», σύµφωνα µε επίσηµες πηγές, κατά 35% ήταν το υπουργείο Άµυνας των Σκοπίων. Στην παρούσα φάση, το εργοστάσιο «Suvenir» λειτουργεί κανονικά, µιας και εξαγοράστηκε τελικά από µια τσεχική εταιρεία.  

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ

Σηµειώνεται ότι η εταιρεία Ordtech, συµφερόντων της οικογένειας Παπαδόπουλου, για την οποία δηµοσιοποιήθηκαν πολλές πληροφορίες από τα «Π» σε προηγούµενα φύλλα τους, παρουσίαζε παραρτήµατα και συνεργάτες σε πολλές χώρες ανά τον κόσµο, όπως στην Ελβετία, την Ισπανία, τη Σερβία, τη Γερµανία, τη Νότια Αφρική, την Αργεντινή, την Αγγλία, την Κύπρο, τη Σιγκαπούρη, τη Ρωσία, το Μεξικό, την Ταϊβάν και το Λουξεµβούργο.

Αυτή η περίεργη δραστηριότητα του πλέγµατος των εταιρειών ίσως να αποτελεί και έναν από τους κύριους λόγους για τους οποίους το υπουργείο Εξωτερικών, µε έγγραφό του στις 22 Ιουνίου 2017, το οποίο αποκάλυψαν τα «Π», θεωρούσε σκόπιµη και χρήσιµη τη γνώµη της ΕΥΠ για την Ολυµπιακή Βιοµηχανία Α.Ε. Επίσης, από το ίδιο έγγραφο προκύπτει ότι η συγκεκριµένη εταιρεία δεν είναι εγγεγραµµένη στο Μητρώο Κατασκευαστών Αµυντικού Υλικού.    

Διακρατική για τα βλήματα στην Ιορδανία

ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ αποκαλύψεις για το διεθνές δίκτυο της εταιρείας του Βασίλη Παπαδόπουλου Ολυµπιακή Βιοµηχανία Α.Ε. έρχονται να προστεθούν τα τελευταία στοιχεία που κατέθεσε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Λοβέρδος. Σύµφωνα µε τα έγγραφα αυτά, ο Βασίλης Παπαδόπουλος στις 20 Ιουνίου 2016 είχε ισχυριστεί ότι ο πελάτης του, το Βασίλειο της Ιορδανίας, είχε εκφράσει την επιθυµία για αγορά από την Ελλάδα 300.000 βληµάτων 105 mm. Από τα έγγραφα προκύπτει ότι µόλις επτά ηµέρες µετά, στις 27 Ιουνίου, το Συµβούλιο Αρχηγών Γενικών Επιτελείων (ΣΑΓΕ) είχε κρίνει τα 300.000 βλήµατα 105 mm ως «εύχρηστα και µη επιχειρησιακά αναγκαία» και επρόκειτο να εκποιηθούν, σύµφωνα µε τον Ν. 3978/2011.

Μάλιστα, από το ίδιο έγγραφο προκύπτει ότι τα συγκεκριµένα βλήµατα είναι κατασκευής 1974 µέχρι και 1987 και είχαν αγοραστεί από την εταιρεία Α.Ε. Ελληνικό Πυριτιδοποιείο και Καλυκοποιείο, τον πρόγονο της Πυρκάλ Α.Ε. Στις 22 Ιουλίου 2016, το ΓΕΣ, µε έγγραφό του προς τη Γ∆ΑΕΕ, αποστέλλει τους προτεινόµενους όρους για τη ∆ιακρατική Συµφωνία εκποίησης των 300.000 βληµάτων 105 mm. Mάλιστα, έχουν ιδιαίτερη σηµασία οι χειρόγραφες σηµειώσεις στο έγγραφο αυτό, µε τις οποίες διασαφηνίζεται ότι:

1. «∆εν πρέπει για κανένα λόγο να καθυστερήσει η διαδικασία εκποίησης»,

2. «Υπάρχουν δεσµεύσεις σε πολιτικό επίπεδο»,

3. «Στενή και καθηµερινή παρακολούθηση». Από τα παραπάνω προκύπτουν ορισµένα ερωτήµατα, όπως γιατί δεν έπρεπε να καθυστερήσει η εκποίηση του πολεµικού υλικού, τι είδους πολιτικές δεσµεύσεις υπήρχαν, ποιο θα ήταν το αντίτιµο για την πώληση των βληµάτων αυτών και αν ο Βασίλης Παπαδόπουλος είχε προσκοµίσει εξουσιοδότηση από το Βασίλειο της Ιορδανίας.  

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά», Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2017