Τα «λευκά κελιά»-φέρετρα της Τουρκίας
Τι συμβαίνει στις φυλακές υψίστης ασφαλείας της γειτονικής χώρας όπου κρατούνται για έκτη ημέρα οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί.
Χωρίς φυσικό αέρα, χωρίς φως, χωρίς να βλέπουν και να ακούν κανέναν. Τα «λευκά κελιά», στα οποία παραμένουν κρατούμενοι για έκτη ημέρα οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί χαρακτηρίζονται από όσους «ζήσει» τον εφιάλτη του εγκλεισμού σ’ αυτά, ως ένα από τα σκληρότερα σωφρονιστικά ιδρύματα.
Είναι τα λεγόμενα κελιά τύπου F, όπου οι κρατούμενοι βρίσκονται για λόγους ασφαλείας σε πλήρη απομόνωση. Οι κρατούμενοι χωρίζονται σε δύο βαθμίδες. Όσοι θεωρούνται ιδιαίτερα επικίνδυνοι για τη «δημοκρατία» ή απλώς υπερβολικά ατίθασοι σύμφωνα με την προηγούμενη δράση τους, κλείνονται σε ατομικά κελιά.
Οι υπόλοιποι οδηγούνται στα πιο «προνομιούχα» κελιά των τριών ατόμων. Τα ατομικά κελιά έχουν εμβαδό 10 τμ. στα οποία υπάρχει μέσα και η τουαλέτα.
Υπάρχει ένα κρεβάτι, και μια καρέκλα. Ο προαυλισμός γίνεται σε ένα χώρο αντίστοιχου μεγέθους με το κελί ο οποίος περιστοιχίζεται από τοίχους ύψους 8 μέτρων. Απαγορεύεται η επικοινωνία με συγκρατούμενους και δεν βγαίνουν έξω ούτε για να παραλάβουν το φαγητό τους.
Ο ψυχολογικός πόλεμος ξεκινάει από την εικόνα. Τα κελιά ονομάζονται «λευκά» γιατί πραγματικά είναι λευκά. Επικρατεί η μονοτονία του λευκού. Οι ένοπλοι φρουροί ελέγχουν τα πάντα και πρώτα αν τα κελιά παραμένουν λευκά. Οι τοίχοι απαγορεύεται αυστηρά να καλυφθούν με εικόνες ή να χαραχτούν με σχέδια από τον έγκλειστο.
Η μη συμμόρφωση σε αυτόν το βασικό κανόνα τιμωρείται. Τα κελιά πρέπει να είναι καθαρά και γενικώς να μην υπάρχει απολύτως καμία ένδειξη αλλοίωσης της αρχικής τους κατάστασης. Απαγορεύεται κάθε επαφή με φιλικά πρόσωπα ή με συγγενείς πέραν του α’ βαθμού.
Οι επισκέπτες υποβάλλονται σε εξονυχιστικό σωματικό έλεγχο παρά το γεγονός ότι δεν έχουν απολύτως καμία επαφή με τους κρατούμενους. Οι μεν από τους δε χωρίζονται κατά την ώρα του επισκεπτηρίου από διπλά τζάμια και κάγκελα τα οποία απομονώνουν εντελώς τους «μέσα» με τους «έξω». Διάλογος σε άλλη γλώσσα πλην της τουρκικής (όπως τα κουρδικά) απαγορεύεται. Η επικοινωνία γίνεται μέσω τηλεφώνου.
Οι συνομιλίες παρακολουθούνται από τη διεύθυνση των φυλακών με κάμερες και με τη φυσική παρουσία φρουρών.