Σεμνή, ευγενική και πάντα αισιόδοξη, η κοσμηματοπώλης Αικατερίνη Λαλαούνη μαζί με τις άλλες τρεις αδελφές της εκπροσωπούν και συνεχίζουν επάξια το έργο του πατέρα τους, Ηλία Λαλαούνη. Τη συναντήσαμε στο κατάστημα του οίκου στη Μύκονο και μας μίλησε για τη μολότοφ που της πέταξαν στο μαγαζί και παραλίγο να καεί, την οικονομική κρίση, αλλά και την απώλεια του πατέρα της.

Είστε μια επιτυχημένη επιχειρηματίας. Θέλω να μου μιλήσετε για όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας.

Τα πράγματα δεν είναι τέλεια. Δεν είμαστε σε έναν κόσμο ονειρικά πλασμένο, αλλά είμαι ένας άνθρωπος που από τη φύση μου πάντα βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο. Θα μου πεις, «δεν κουράστηκες τόσα χρόνια με την κρίση να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο;». Είναι και αυτό μια καλή ερώτηση, αλλά θεωρώ ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και είμαι πάντα αισιόδοξη. Πιστεύω ότι στο τέλος όλα θα πάνε καλά και ότι ο ελληνικός λαός έχει υποφέρει τόσο πολύ, που δεν μπορεί παρά αυτές οι θυσίες να πιάσουν τόπο και στο τέλος να ωφεληθούμε όλοι, όταν θα βγούμε από αυτή την κρίση.

Είστε ευχαριστημένη από την κυβέρνηση αυτή; Πολλοί την πίστεψαν. Εσείς;

Οχι, δεν μπορώ να πω ότι πίστεψα. Δεν μου αρέσει όμως να ασχολούμαι με τα πολιτικά. Πάντοτε εύχομαι η Ελλάδα να έχει τους καλύτερους αντιπροσώπους και βέβαια όταν οι Ελληνες ψηφίζουν οτιδήποτε είναι η πλειοψηφία του λαού.

Βρισκόμαστε στο κατάστημα «Ilias Lalaounis» στη Μύκονο. Είναι καλύτερα τα πράγματα εδώ στο μαγαζί σε σχέση με την Αθήνα;

Τα πράγματα εδώ είναι σε ένα άλλο κλίμα, εύθυμο, γιατί ο κόσμος έρχεται για διακοπές. Στην Αθήνα είναι λίγο πιο βαριά η ατμόσφαιρα, παρότι η πελατεία μας είναι μισοί Ελληνες, μισοί ξένοι. Στη Μύκονο ως επί το πλείστον είναι ξένοι. Επίσης, βρισκόμαστε στο νησί από το 1969, όταν ακόμα δεν υπήρχαν άλλα καταστήματα. Στα Ματογιάννια δεν υπήρχε καν μαγαζί.  

Στην Αθήνα έχετε ταλαιπωρηθεί με όλα αυτά που συμβαίνουν κάθε ημέρα στο κέντρο.  

Η αλήθεια είναι ότι έχουμε ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ με όλες αυτές τις πορείες και με όλη αυτή την κατάσταση, που χαλάει την εικόνα της Αθήνας. Στενοχωριέμαι πάρα πολύ να λαμβάνω συνέχεια μηνύματα από τους φίλους μου στο εξωτερικό που μου λένε «τι συμβαίνει πάλι; Είσαι ζωντανή;». Πολλοί νομίζουν ότι είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση όταν βλέπουν τις φωτιές και τις μολότοφ. Αυτό δεν κάνει κακό μόνο στην Αθήνα ως πόλη, αλλά σε όλη την Ελλάδα, διότι οι τουρίστες επηρεάζονται από αυτό που βλέπουν. Τότε με τα γεγονότα λέγανε: «Η Μύκονος είναι δίπλα στην Αθήνα; Μήπως να μην πάμε;».    

Εχει κινδυνεύσει ποτέ η ζωή σας με τα επεισόδια που έχουν γίνει στο κέντρο της Αθήνας;

Μία φορά ήμουν μέσα την ώρα που μας πέταξαν μια μολότοφ. Ημουν με μια πελάτισσα και την κόρη της, που διάλεγαν ένα δώρο για τη νύφη τους, για γάμο. Τους είπαμε: «Μην ανησυχείτε, έχουμε κατεβάσει τα ρολά», αλλά εκείνη την ώρα που ρίξανε τη μολότοφ στη γωνία και εγώ είχα πάει στις πόρτες να δω πήρε φωτιά η ψάθα. Φορούσα παντελόνι και αν ο ταμίας εκείνη την ώρα δεν είχε σβήσει τη φωτιά με τον πυροσβεστήρα, θα είχα πάρει φωτιά.  

Υπάρχει μια άποψη, ότι η Μύκονος είναι ένα νησί μόνο για τους πλούσιους, και είναι απλησίαστη.  

Δεν θέλω να πιστεύει τέτοιο πράγμα ο κόσμος, παρότι πρέπει να ομολογήσουμε ότι έχουν ακριβύνει τα πάντα τα τελευταία χρόνια. Μπορεί να έρθει ένα νέο ζευγάρι και να κάνει ωραίες διακοπές.  

Ο κόσμος ψωνίζει κοσμήματα τώρα στην κρίση; Θεωρείται ένα είδος πολυτελείας.

Είναι είδος πολυτελείας. Μην ξεχνάς όμως ότι, καλώς ή κακώς, στο μυαλό μας μια επέτειος, ένας γάμος, ένας αρραβώνας, γενέθλια ή κάτι πολύ ευχάριστο είναι πάντοτε συνυφασμένα με ένα κόσμημα.  

Τι σας λείπει περισσότερο από τον πατέρα σας, Ηλία Λαλαούνη;

Μου λείπει πιο πολύ η φυσική του παρουσία και η κριτική του, αλλά αισθάνομαι ότι είναι πάντα μαζί μου. Πολύ συχνά σκέφτομαι τι θα έπρεπε να κάνω και πάντα ακούω την απάντηση στο μυαλό μου.  

Είχατε ποτέ άγχος να φτάσετε τον πατέρα σας επαγγελματικά;

Από μικρή με τις αδελφές μου ήμασταν μέσα στη δουλειά και καταλαβαίνεις ότι είχαμε πάντοτε την κριτική του, που πάντοτε γινόταν για το καλό μας. Ετσι, και οι τέσσερίς μας μπορώ να πω ότι τον αντιπροσωπεύουμε επάξια και έχουμε συνεχίσει το έργο του. Η μικρότερη αδερφή μου, Ιωάννα, είναι διευθύντρια στο Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη, η Μαρία είναι σχεδιάστρια και υπεύθυνη παραγωγής, η Δήμητρα είναι υπεύθυνη για το εξωτερικό και η κόρη μου η Λάουρα και εγώ είμαστε υπεύθυνες για τα καταστήματα της Ελλάδος. Επίσης η κόρη μου έχει αναλάβει και τη διαχείριση των social media.  

Πώς είστε ως γιαγιά;

Είμαι μια χαζογιαγιά, όπως νομίζω όλες οι γυναίκες όταν γίνονται γιαγιάδες. Τα εγγόνια μου τα αισθάνομαι σαν να είναι και αυτά παιδιά μου.

Σας βλέπω ανανεωμένη. Πού οφείλεται αυτό;  

Ισως στο ότι αποφάσισα να αγαπήσω τον εαυτό μου λίγο παραπάνω και να κάνω γυμναστική και διατροφή, γιατί πρέπει να κυνηγάω τους εγγονούς μου, που είναι άπιαστοι καθότι αγόρια.  

Πιστεύετε πολύ στον Θεό; Εχετε ζήσει αυτό που λέμε «θαύμα»;

Πιστεύω πολύ και έχω ζήσει πολλές φορές θαύματα. Θα σου πω κάτι που έχει σχέση με τη Μύκονο και έχει να κάνει και με τον συνάδελφό μου, τον Εντουαρντ. Επαθε ένα πάρα πολύ άσχημο ατύχημα πέρσι εδώ, στο νησί μας, και είχαν πει ότι δεν θα έβγαζε τη νύχτα. Ηταν πολύ άσχημα τα πράγματα. Εγώ προσευχήθηκα στην Παναγία και στον Αρχάγγελο Μιχαήλ πραγματικά, με την πίστη που έχω, και τα χαράματα πια ήμουν σίγουρη ότι κατά κάποιον τρόπο θα τα έβγαζε πέρα. Κανένας δεν το πίστευε, ούτε οι γιατροί. Τελικά, ζει και είναι εδώ, ίδιος και απαράλλακτος.  

Θέλετε να έχετε έναν σύντροφο;

Δεν είναι κάτι που έχω αποκλείσει, αλλά αυτή τη στιγμή είμαι αφοσιωμένη στη δουλειά και στα εγγόνια μου. Αυτό έρχεται σε δεύτερη μοίρα.  

Έρχονται πρώην πλούσιοι και φέρνουν τα κοσμήματα πίσω, για να τα πουλήσουν και να ζήσουν;

Ναι, υπάρχουν μερικοί τέτοιοι άνθρωποι και προσπαθούμε να τους βοηθάμε με τον καλύτερο τρόπο, ώστε να μην πουλάνε τα κοσμήματά τους απλά για τον χρυσό, αλλά να τα πουλήσουν στο εξωτερικό ως «Λαλαούνης». Ετσι θα πάρουν περισσότερα χρήματα από ό,τι αν τα πουλούσαν εδώ.  

Σκεφτήκατε να βάλετε λουκέτο σε κάποια από τα καταστήματά σας;

Το μαγαζί στη Θεσσαλονίκη, λόγω του ότι η κίνηση είχε πέσει, θεωρήσαμε με τις αδελφές μου ότι ήταν σωστό να το κλείσουμε.  

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, Σάββατο 5 Μαΐου 2018