Είναι από τους μακροβιότερους ηγέτες στην ΕΕ. Παλαιότερος και της Μέρκελ. Πρόσφατα εξελέγη εκ νέου πρωθυπουργός με συντριπτικό ποσοστό. Ο λόγος για τον Βίκτορ Ορμπάν, τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας.
Στους κόλπους της ΕΕ τον βλέπουν με διαφορετικό μάτι. Για τους ευρωσκεπτικιστές και τους ακραίους είναι ήρωας. Για την κεντροαριστερά είναι ο κακός. Ο ίδιος ο Γιούνκερ σε ένα από τα γνωστά χωρατά του, τον αποκάλεσε «δικτάτορα».

Για το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ήταν ένας πονοκέφαλος. Από τον οποίο, πάντως, φαίνεται να απαλλάχθηκε.  

Από την Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου το κόμμα του Ορμπάν (Fidesz) -και όλη του η χώρα- μπήκαν σε καραντίνα με την ενεργοποίηση του Άρθρου 7 για παραβίαση θεμελιωδών κανόνων λειτουργίας της ΕΕ. Αυτό με λίγα λόγια σημαίνει ότι μπορεί η χώρα του να χάσει έως και το δικαίωμα ψήφου στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Γιατί έγιναν όλα αυτά; Ο Ορμπάν βλέπει τον εαυτό του ως «σταυροφόρο» που θα σώσει την χριστιανική Ευρώπη από τους μουσουλμάνους μετανάστες. Ήδη σε ομιλία του το 2015 είχε δώσει το στίγμα: «Θέλουμε να διατηρήσουμε την Ουγγαρία ως Ουγγαρία».

Το 2016, έχτισε φράχτες στα σύνορα της χώρας του για να εμποδίσει τους Σύρους πρόσφυγες. Ποινικοποίησε δε και την παροχή βοήθειας σε πρόσφυγες και μετανάστες. «Κανείς δεν θα μας πει ποιον θα βάλουμε σπίτι μας» ήταν η απάντηση που έδινε στις Βρυξέλλες που τον κατηγορούσαν για το γεγονός ότι δεν δεχόταν ούτε τους πρόσφυγες βάσει ποσόστωσης.

Τα έβαλε και με τον αμερικανό δισεκατομμυριούχο (ουγγρικής καταγωγής) Τζορτζ Σόρος, ψηφίζοντας νόμους που προέβλεπαν τη φορολόγηση των ΜΚΟ που υποστηρίζουν την μετανάστευση. Για τον Ορμπάν ο Σόρος με τις ΜΚΟ που χρηματοδοτεί συμμετέχει σε μια συνωμοσία με στόχο να γεμίσει η Ουγγαρία μουσουλμάνους.

Έκανε και δημοψήφισμα στην Ουγγαρία (με χαμηλή όμως συμμετοχή), όπου το 41% αποφάσισε ότι η ΕΕ δεν μπορεί να επιβάλει τη βούλησή της στην χώρα.

Ο Βίκτορ Ορμπάν γεννήθηκε το 1963 σε μια μικρή πόλη 60 χιλιόμετρα νότια της Βουδαπέστης. Ο πατέρας του ήταν μέλος του ΚΚ Ουγγαρίας, ο ίδιος γράφτηκε στην κομμουνιστική νεολαία, αλλά «μπούχτησε» από την προπαγάνδα, όπως λένε οι βιογράφοι του, όταν πήγε Στρατό. Στα νιάτα του έπαιζε και ποδόσφαιρο.

Η πολιτική του καριέρα ξεκίνησε το 1998 όταν οργανώθηκε στο Fidesz ή αλλιώς «Συμμαχία Νέων Δημοκρατών». Αυτή η συμμαχία μεταμορφώθηκε αργότερα σε φιλελεύθερο κόμμα. Ο ίδιος μαζί με άλλα στελέχη πανηγύρισαν και με το παραπάνω τη στιγμή που και ο τελευταίος σοβιετικός στρατιώτης έφευγε από την Ουγγαρία, το 1991.

Στην πρώτη του περίοδο, το Fidesz είχε σκαμπανεβάσματα: το 1990 πήρε 9%, αλλά το 1994 έπεσε στο 7%.

Εκείνη τη δεκαετία η Ουγγαρία ζούσε δραματικές αλλαγές: Τα πάντα ιδιωτικοποιήθηκαν, πολλά εργοστάσια έκλεισαν, εκατοντάδες χιλιάδες έμειναν χωρίς δουλειά. Η πόλωση στη χώρα μεταξύ συντηρητικών και φιλελεύθερων ήταν τεράστια. Ο ίδιος ήρθε για πρώτη φορά στην εξουσία το 1998, σε μια κυβέρνηση συνασπισμού που εργάστηκε, μεταξύ άλλων, για την είσοδο της Ουγγαρίας στην ΕΕ.

Έχασε όμως την εξουσία το 2002 και το 2006 από τους κεντροαριστερούς (ο ίδιος είχε πλέον υιοθετήσει πιο συντηρητικές απόψεις), για να επανέλθει δριμύτερος το 2010. 

Ήταν τόσο θεαματικό το «comeback» του Ορμπάν, που κατάφερε να αλλάξει το Σύνταγμα, να ελέγξει τα ΜΜΕ (παρά τις διαμαρτυρίες της ΕΕ), να περάσει τη δική του εκδοχή περί «πατρίδας-θρησκείας-οικογένειας». Αργότερα υιοθέτησε το μοντέλο ενός «μη φιλελεύθερου κράτους»: εχθρικό στην ανοικτή κοινωνία, «αλλεργικό» στη διάκριση των Εξουσιών... 

Υποσχέθηκε ένα εκατομμύριο νέες θέσεις εργασίας και σήμερα δηλώνει ότι το έχει σχεδόν καταφέρει. Οι μισθοί στην Ουγγαρία ανέβηκαν, η ανεργία μειώθηκε. Πολλοί βέβαια συμπατριώτες του έφυγαν από τη χώρα.

Το 2008 ο Ορμπάν έκανε άνοιγμα σε νέα μοντέλα: Αγάπησε τον Πούτιν (από τη Ρωσία εξαρτάται άλλωστε ενεργειακά), την Κίνα και την Τουρκία του Ερντογάν. Βγήκε σε αναζήτηση νέων επενδύσεων, σε μια περίοδο που η ΕΕ ετοιμαζόταν να ταρακουνηθεί από την οικονομική κρίση που έφτανε από τις ΗΠΑ.

Δεν έκοψε όμως τους δεσμούς με την Γερμανία, άλλωστε όπως έλεγε συχνά ο ίδιος (σύμφωνα με συνεργάτες του), η Ουγγαρία πρέπει να ισορροπεί μεταξύ της «γερμανικής και της ρωσικής αρκούδας». Έχει βέβαια περάσει πολλά κύματα και η σχέση του με την Μέρκελ και τον Βλαντίμιρ Πούτιν.

Για την ώρα η ΕΕ μοιάζει να έχει απομονώσει τον Ορμπάν, με το σκεπτικό ότι η απειλή αποκλεισμού της Ουγγαρίας από τη λήψη αποφάσεων θα τον συνετίσει. Ο ίδιος εξακολουθεί να δηλώνει «σταυροφόρος» που θα δικαιωθεί.

Στην ίδια δικαίωση ελπίζει και η ΕΕ. Ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, στην τελευταία του ομιλία ενώπιον της Ευρωβουλής, ανακοίνωσε νέα μέτρα για τον έλεγχο της μετανάστευσης, όπως και ένα γενικότερο πιο αισιόδοξο όραμα για την Ένωση.

Οι ευρωεκλογές που θα γίνουν σε λίγους μήνες και οι νέοι συσχετισμοί που θα διαμορφωθούν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα δείξουν ποιος κερδίζει το παιχνίδι: Οι ευρωπαϊστές που θέλουν την ΕΕ παγκόσμια δύναμη ή οι «Ορμπάν» της Ευρώπης που αυξάνονται επικίνδυνα;