Έχει περάσει πάνω από μία δεκαετία από τότε που η Κίνα έκανε τη δική της οικονομική απόβαση στη Λατινική Αμερική. Κάποτε ήταν η Αργεντινή των περονιστών προέδρων Νέστορ Κίρσνερ και της (συζύγου του) Κριστίνα Φερνάντες. Εκεί τα πράγματα άλλαξαν, τουλάχιστον όσον αφορά τις διεθνείς προτιμήσεις.

Εκεί που τα πράγματα παρέμειναν σχετικά σταθερά ήταν στην Βενεζουέλα, αρχικά με τον Ούγκο Τσάβες και στη συνέχεια με τον Νικολάς Μαδούρο.Οι εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων, ωστόσο, έχουν προκαλέσει ανησυχίες στο Πεκίνο. Επισήμως, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας δηλώνει ότι στηρίζει τον πρόεδρο, παρέα με τον Πούτιν και τον Ερντογάν. Και είναι λογικό. Οι κινέζοι είναι οι μεγαλύτεροι πιστωτές του Μαδούρο. 

Σύμφωνα με στοιχεία που επικαλείται η ισπανική εφημερίδα El Pais, την τελευταία δεκαετία το Πεκίνο έχει δανείσει στο Καράκας περίπου 54 δισ. ευρώ ή το 40% των κινεζικών πιστώσεων σε όλη τη Λατινική Αμερική. Διόλου αμελητέο ποσό. Η Βενεζουέλα πουλά στην Κίνα πετρέλαιο και ορυκτά όπως τανταλίτη, που χρησιμοποιείται στα κινητά τηλέφωνα. 

Όλα αυτά επί Ούγκο Τσάβες, ο οποίος πέθανε το 2013 για να τον διαδεχθεί ο εκλεκτός του, Νικολάς Μαδούρο. Αυτό βέβαια δεν άλλαξε την προνομιακή διμερή πολιτική σχέση.

Αυτό όμως που φαίνεται να αλλάξε αρκετά τους οικονομικούς κανόνες αυτής της σχέσης ήταν η μειωμένη τιμή του πετρελαίου.

Από το 2016 και μετά η κινεζική «κάνουλα» προς την Βενεζουέλα έκλεισε. Ή περιορίστηκε. Η πολιτική αβεβαιότητα, αλλά και οι μειωμένες τιμές του «μαύρου χρυσού» έκαναν το Πεκίνο να ανησυχεί για το κατά πόσο ο Μαδούρο θα συνέχιζε να είναι καλοπληρωτής.

Οι αριθμοί μιλούν μόνοι τους: Το 2016 το Πεκίνο χορήγησε δάνειο μόλις 2,2 δισ. δολαρίων, το 2017 κανένα δάνειο. Το 2017 η Κίνα αγόραζε 437.000 βαρέλια αργού πετρελαίου ημερησίως, το 2018 ακόμα και αυτός ο αριθμός έπεσε στα 332.600 βαρέλια.

Ο ίδιος ο Μαδούρο επισκέφθηκε το Πεκίνο τον Σεπτέμβριο του 2018 για να «δυναμώσει» τη διμερή σχέση, αλλά τα αποτελέσματα δεν είναι και ιδιαίτερα εντυπωσιακά. Ακόμα και τα ΜΜΕ της ασιατικής χώρας ελάχιστα πλάνα έδειξαν από εκείνη την επίσκεψη.

Θεωρητικά, η Κίνα δεν πρόκειται και για ιδεολογικούς λόγους να εγκαταλείψει τον Μαδούρο. Η Βενεζουέλα αποτελεί κάτι σαν πύλη εισόδου σε όλη την Λατινική Αμερική, σχεδόν κάτω από τη «μύτη» των ΗΠΑ. Αυτό όμως, όπως γράφουν αρκετά ΜΜΕ στον ισπανόφωνο κόσμο, δεν σημαίνει ότι οι Κινέζοι κλείνουν τα μάτια σε ενδεχόμενη αλλαγή, στο κάτω-κάτω τα κεφάλαια και τις επενδύσεις τους θέλουν να εξασφαλίσουν.

Οι Κινέζοι έχουν και τον «πονοκέφαλο» των εμπορικών συνομιλιών με τις ΗΠΑ του Τραμπ (στον διμερή «πόλεμο» των δασμών, υπήρξε μια μικρή ανακωχή) και σε καμία περίπτωση δεν θέλουν οι συνομιλίες αυτές να γίνουν στη σκιά των απειλών της Ουάσινγκτον για επέμβαση (ή απλό στραγγαλισμό) στη Βενεζουέλα. 

Ούτε όμως θέλουν να γιορτάσουν την 70ή επέτειο από την εγκαθίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας με φόντο διαδηλώσεις και χάος στους δρόμους του Καράκας.

Eίναι πολλά τα λεφτά και οι καπιταλιστές-κομμουνιστές Κινέζοι, το γνωρίζουν.