Στιβ Μπάνον: Το MAGA θα μπορούσε να κυβερνήσει για 50 χρόνια - Αν ο Τράμπ το κάνει σωστά

Κάτω από έναν καθαρό ουρανό της ερήμου, μια μέρα πριν από την Ημέρα των Ευχαριστιών, ένα από τα κορυφαία πρωτοπαλίκαρα του Ντόναλντ Τραμπ καταγγέλλει μια σειρά από εχθρούς, μεταξύ των οποίων, μεταξύ άλλων, το Υπουργείο Δικαιοσύνης, ομοσπονδιακοί γραφειοκράτες, ο Ρεπουμπλικάνος ηγέτης της Γερουσίας και η φιλελεύθερη πρώην παρουσιάστρια του τοκ σόου Έλεν ΝτιΤζένερις, η οποία φέρεται να μετακόμισε στο Ηνωμένο Βασίλειο μετά τη νίκη των Ρεπουμπλικάνων.




«Όλοι τους έχουν κατακλύσει το Κότσγουολντς», γκρινιάζει ο Στιβ Μπάνον, αραγμένος σε μια ξαπλώστρα στο εξοχικό του στη σκιά των βουνών Σάντα Καταλίνα της Αριζόνα. «Γ*** τους. Δεν είναι ανθεκτικοί... Είχαν κάθε πλεονέκτημα της κρατικής εξουσίας. Είχαν το προβάδισμα. Και μαντέψτε, τους «σπάσαμε» και τώρα κλαψουρίζουν σαν μικρά παιδιά». 


Ο Μπάνον θα έπρεπε να είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στην Αμερική. Έχει περάσει πάνω από μια δεκαετία από τότε που πόνταρε σε έναν σταρ του ριάλιτι για την προεδρία. Και ένας μήνας μετά την αποφυλάκισή του, αφού κρίθηκε ένοχος για δύο κατηγορίες καταφρόνησης του Κογκρέσου (επειδή αρνήθηκε να συμμορφωθεί με κλήτευση της επιτροπής που διερευνούσε την επίθεση της 6ης Ιανουαρίου στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ) και εξέτισε ποινή φυλάκισης τεσσάρων μηνών. Αλλά και τρεις εβδομάδες από τότε που ο ηγέτης του κινήματός του κέρδισε την επανεκλογή του στην προεδρία, απαλλάσσοντας έτσι τον Μπάνον από την απειλή άλλων 15 ετών φυλάκισης με κατηγορίες για απάτη, συνωμοσία και ξέπλυμα χρήματος.




Αυτή η νίκη επιβεβαίωσε επίσης την πρόβλεψη που έκανε ο Μπάνον εδώ και χρόνια: ότι ένας πολυεθνικός συνασπισμός ανθρώπων της εργατικής τάξης θα συσπειρωνόταν για να ψηφίσει έναν αυτοαποκαλούμενο δισεκατομμυριούχο από το Κουίνς αντί για έναν Δημοκρατικό.


 Μετά από χρόνια ελιγμών, και τουλάχιστον τέσσερις ώρες, έξι ημέρες την εβδομάδα, μετάδοσης των σχεδίων του στην τηλεοπτική του εκπομπή War Room (η οποία έχει απαγορευτεί από το YouTube και το Spotify για διασπορά παραπληροφόρησης), όλα απέδωσαν καρπούς. Οι Ρεπουμπλικάνοι κατέλαβαν την προεδρία, τη Γερουσία και τη Βουλή των Αντιπροσώπων.


Είναι πανίσχυρος, συμμετέχει στη ζωηρή και ανταγωνιστική διαδικασία επιλογής ατόμων για τις κορυφαίες θέσεις, ωστόσο δεν είναι μέρος της κυβέρνησης, αλλά λειτουργεί ως καταλύτης για τη διάδοση του αφηγήματος «Make America Great Again» (ο Τραμπ έχει υποβαθμίσει κατά καιρούς δημοσίως τη σημασία του).




Όταν τον συναντώ στο σπίτι του στην Αριζόνα (ένα από τα πολλά που έχει σε διάφορες περιοχές των ΗΠΑ) στις 7 το πρωί της περασμένης Τετάρτης, στα 71α γενέθλιά του, δεν μοιάζει με κάποιον που έχει κερδίσει. Για τον Μπάνον, το να νικήσει τους Δημοκρατικούς ήταν μόνο η αρχή. Τώρα έρχεται ο αγώνας κατά των διαφωνούντων στοιχείων στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. 


«Είμαστε τόσο κοντά», μου λέει. «Απλώς πρέπει να το τελειώσουμε».


 Ο Τραμπ μπορεί να κέρδισε την προεδρία, αλλά για να θέσει σε εφαρμογή τις σαρωτικές αλλαγές που θέλει να κάνει, με κυριότερες την καταστροφή του διοικητικού κράτους και την απέλαση εκατομμυρίων μεταναστών χωρίς χαρτιά, θα πρέπει να κινηθεί γρήγορα, με την υποστήριξη του κόμματός του. Αν το καταφέρουν αυτό, μου λέει πολλές φορές ο Μπάνον, οι Ρεπουμπλικάνοι του Maga μπορούν να κυβερνήσουν για 50 χρόνια.


 «Είμαστε ανερχόμενοι», λέει.



«Το μόνο πράγμα που πρόκειται να μας σταματήσει είναι ο ίδιος μας ο εαυτός, και αυτό αν δεν κατακτήσουμε αυτούς τους θεσμούς. Πρέπει να θεσμοθετήσουμε τη λαϊκιστική εθνικιστική επανάσταση σε αυτή τη χώρα, και αυτό γίνεται μόνο αν κατακτήσουμε τους θεσμούς, τους εξαγνίσουμε, τους μεταρρυθμίσουμε και τους ξαναφτιάξουμε κατ' εικόνα και ομοίωση του αμερικανικού λαού, των εργαζόμενων ανδρών και γυναικών αυτής της χώρας».


Για τους επικριτές του ακούγεται σαν η αρχή μιας καθόδου στην απολυταρχία. Ο Μπάνον λέει ότι πιστεύει ότι σώζει την Αμερική.


 Από τότε που μεγάλωσε σε μια καθολική οικογένεια της εργατικής τάξης στη Βιρτζίνια, ο Μπάνον έβλεπε τον κόσμο με όρους κυκλικής σύγκρουσης πολιτισμών, από τη χριστιανική ανακατάληψη της Ισπανίας από τους μουσουλμάνους, για την οποία έμαθε από μικρός, μέχρι τη σάρωση των Μογγόλων σε ολόκληρη την Ασία.




Κατά την άποψή του, η άνοδος του Τραμπ και η συμμετοχή του σε αυτήν ήταν προφητική. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του ως αξιωματικός του ναυτικού, τοποθετημένος σε ένα αντιτορπιλικό στον στόλο του Ειρηνικού, στη συνέχεια στην Goldman Sachs και αργότερα στο Χόλιγουντ, ο Μπάνον πείστηκε όλο και περισσότερο ότι ο κόσμος θα δει μια άνοδο των λαϊκιστικών-εθνικιστικών κινημάτων, με τους εργαζόμενους ενωμένους ενάντια στις «παγκόσμιες ελίτ» - με τον όρο αυτό φαίνεται να εννοεί οποιονδήποτε βρίσκεται στην εξουσία και δεν είναι μέρος του κινήματος Maga του Τραμπ - εν μέσω μιας ανόδου του αυτοχθονικού συναισθήματος, δηλαδή βάζοντας πρώτα τα δικαιώματα των γηγενών. «Ο όρος Ρεπουμπλικάνος και Δημοκρατικός είναι άσχετος», λέει. «Είναι παλιές κατηγοριοποιήσεις που δεν έχουν σημασία. Είσαι είτε λαϊκιστής εθνικιστής είτε παγκόσμιος ελιτιστής».




Το Χόλιγουντ δημιούργησε το γούστο του για την αισθητική της εξουσίας. Τον συναρπάζουν οι ναζιστικές προπαγανδιστικές ταινίες της Λένι Ρίφενσταλ, ενώ η εργασία του στην Goldman Sachs τον απέτρεψε από τον συντεχνιακό νεοφιλελευθερισμό. Ένα διάστημα στο Λονδίνο που δούλευε στο Σίτι, όπου έπινε σε μαγαζιά όπως το White's, το Annabelle's και το Stringfellows, και στη συνέχεια πετούσε στο Λος Άντζελες τα σαββατοκύριακα για να προπονεί την ομάδα μπάσκετ της κόρης του Maureen, τον έκανε να σταματήσει να πίνει («Απλά είπα: τι στο διάολο κάνω;»). Η θητεία του στην τελευταία κυβέρνηση Τραμπ έληξε όταν απολύθηκε από επικεφαλής στρατηγικός σύμβουλος, αφού διαφώνησε σχεδόν με όλους. Αργότερα αναφέρθηκε ότι έκανε καταδικαστικά σχόλια για τα παιδιά του Τραμπ και είπε στον Τζόσουα Γκριν, έναν συγγραφέα, ότι «είχε βαρεθεί να είναι η παραμάνα» του Τραμπ.


 Αφού ο Τραμπ έχασε το 2020 (μια εκλογή που ο κόσμος του Maga ισχυρίζεται, ψευδώς, ότι κλάπηκε από τους Δημοκρατικούς), ο Μπάνον διαμόρφωσε τον εαυτό του ως στρατιώτη, πολεμώντας για τον Τραμπ από το εξωτερικό.

Ξανακέρδισε την εύνοια του Τραμπ συνεχίζοντας να τον υποστηρίζει αδιάκοπα από το εξωτερικό της κυβέρνησης. Μέχρι το τέλος της πρώτης θητείας του Τραμπ μιλούσαν ξανά. Τις τελευταίες ώρες της προεδρίας του, ο Τραμπ απένειμε χάρη στον Μπάνον για τις κατηγορίες περί απάτης.


Κατά τη διάρκεια αυτής της τελευταίας εκστρατείας βυθίστηκε στον ταξικό πόλεμο, με την ιδέα της κινητοποίησης ενός πολυφυλετικού συνασπισμού της εργατικής τάξης που θα ευθυγραμμιζόταν ενάντια τόσο στην «παγκοσμιοποιημένη ελίτ» όσο και στους μετανάστες και τους πρόσφυγες χωρίς χαρτιά (με βάση την ιδέα ότι η φτηνή εργασία τους σημαίνει ότι η αμερικανική εργατική τάξη βγαίνει ζημιωμένη).




«Κάθε νόμος, κάθε δράση που αναλαμβάνουν οι κυβερνήσεις θα πρέπει να μην είναι μόνο για την Αμερική πρώτα, αλλά θα πρέπει να βάζει πρώτα τους Αμερικανούς πολίτες. Θα πρέπει να γίνεται στο πλαίσιο του εξής: πώς επηρεάζει αυτό τον απλό άνδρα ή τη γυναίκα, ιδίως όσον αφορά το οικονομικό τους όφελος», μου λέει.


Για να φτάσει εκεί, στρέφεται στο σκοτάδι. Το αποκαλυπτικό όραμα της Αμερικής που ο Τραμπ πούλησε προεκλογικά, με πόλεις ρημαγμένες από την εγκληματικότητα και με μετανάστες χωρίς χαρτιά να βιάζουν Αμερικανίδες (στην πραγματικότητα, οι μετανάστες χωρίς χαρτιά διαπράττουν εγκλήματα σε πολύ μικρότερο ποσοστό από τους Αμερικανούς), ήταν γνήσια ρητορική του Μπάνον.


 «Οι άνθρωποι έχουν ρόλους στη ζωή, σωστά;» μου λέει, καθώς καθόμαστε στην αυλή του στον ήλιο. «Κάποιος πρέπει να διαλύσει το σύστημα για να μπορέσει κάποιος άλλος να έρθει και να το χτίσει».


Τώρα, λέει, οι άνθρωποι της εργατικής τάξης όλων των εθνικοτήτων «αφυπνίζονται» από τις αδικίες που τους επιβάλλουν οι παγκόσμιες ελίτ και δραστηριοποιούνται πολιτικά.


Είναι πεπεισμένος ότι η Ευρώπη συμμετέχει στο ίδιο κύμα λαϊκισμού.

Ο Νάιτζελ Φάρατζ, μου λέει με απόλυτη σιγουριά, θα είναι ο επόμενος Βρετανός πρωθυπουργός, καθώς οι Συντηρητικοί θα χάσουν από τo Reform UK.


Ο Μπάνον ισχυρίζεται ότι επιδιώκει να ωθήσει την Αμερική προς τα «ηλιόλουστα ορεινά» της ευημερίας, περικόπτοντας την ομοσπονδιακή γραφειοκρατία. Με τη μείωση των κρατικών δαπανών, οι φόροι για τους εργαζόμενους θα μειωθούν, επιτρέποντάς τους να εξοικονομήσουν χρήματα και ενθαρρύνοντας την ανάπτυξη. Οι δισεκατομμυριούχοι, από την άλλη πλευρά, λέει, θα πρέπει να φορολογούνται σε μεγάλο βαθμό, κάτι στο οποίο δεν συμφωνεί με τον Έλον Μασκ, τον οποίο ο Τραμπ επέλεξε για να ηγηθεί ενός νέου «Υπουργείου Κυβερνητικής Αποτελεσματικότητας». Όταν του επισημαίνω ότι ο Τραμπ, όπως όλα δείχνουν, πρόκειται να δώσει φορολογικές ελαφρύνσεις στους δισεκατομμυριούχους φίλους του, το προσπερνά.


 «Λέω συνέχεια στους πλούσιους, πρέπει να καταλάβετε κάτι: αν αυτό δεν αλλάξει, θα έχουμε Γαλλική Επανάσταση σε αυτή τη χώρα», λέει.


Αν κάπου διακρίνεται μια ξεκάθαρα αριστερή πινελιά, ο Μπάνον ισχυρίζεται ότι δεν είναι συντηρητικός και ότι δεν είναι Ρεπουμπλικάνος.




Η τάση του προς τον απομονωτισμό και την αυτοχθονία επεκτείνεται και σε ορισμένες από τις ιδέες του για την εξωτερική πολιτική: τερματισμός των «αιώνιων πολέμων», όπου οι γιοι και οι κόρες της εργατικής τάξης σκοτώνονται πολεμώντας, καθώς και διακοπή της χρηματοδότησης των ΗΠΑ προς την Ουκρανία. Ωστόσο, διατηρεί επίσης εχθρική στάση απέναντι στην Κίνα και ονειρεύεται την πτώση του κομμουνιστικού κόμματος μέσω μιας λαϊκής εξέγερσης. Οι πόλεμοι αξιών, όπως η συζήτηση για τα τρανς άτομα που χρησιμοποιούν τις γυναικείες τουαλέτες, είναι, λέει, απλώς ένας αντιπερισπασμός από το καθήκον: να ανοίξει ο δρόμος για τον Τραμπ να κάνει σαρωτικές αλλαγές.


 «Είναι σαν τα καινούρια παιχνίδια ή τα γυαλιστερά πόνυ», μου λέει. «Είναι ένα παιχνίδι παραπλάνησης». Η σχέση του με τον Τραμπ έχει συγκριθεί με τη σχέση του Ιάγου με τον Οθέλλο. Ωστόσο, δεν θέλει να μιλήσει συγκεκριμένα για το πόσο συχνά μιλάει με τον εκλεγμένο πρόεδρο.


Ενώ τα υπόλοιπα στελέχη του Τραμπ είναι αψεγάδιαστα και φιλικά προς την τηλεόραση (ορισμένοι από αυτούς, μάλιστα, προέρχονται απευθείας από το Fox News), ο Μπάνον είναι τσαλακωμένος, υπέρβαρος και βρίζει πολύ.

Φοράει ένα παλιό στρατιωτικό πράσινο σακάκι με τη Σημαία της Ένωσης (Union Jack) στο μανίκι και πολλά πουκάμισα κάθε φορά.


Από κοντά, είναι συμπαθητικός και χαρισματικός -πριν γνωριστούμε, με προσκαλεί να περάσω την Ημέρα των Ευχαριστιών με την οικογένειά του- με περιστασιακές εκρήξεις ηθικής αγανάκτησης. Αυτή η επίμονη φιλικότητα ήταν χρήσιμη στη φυλακή.


Την 1η Ιουλίου, ο Μπάνον παρουσιάστηκε στο ομοσπονδιακό σωφρονιστικό ίδρυμα στο Ντάνμπερι του Κονέκτικατ για να εκτίσει ποινή τεσσάρων μηνών, αφού αρνήθηκε να μιλήσει στην ερευνητική επιτροπή της 6ης Ιανουαρίου για τις φερόμενες προσπάθειες υπονόμευσης των αποτελεσμάτων των εκλογών του 2020, καθώς και για τις ενέργειές του γύρω από την εξέγερση, όταν πλήθος υποστηρικτών του Τραμπ εισέβαλε στο Καπιτώλιο.

Στις 5 Ιανουαρίου, ο Μπάνον είχε προειδοποιήσει στην εκπομπή του ότι «αύριο (Δευτέρα) θα ξεσπάσει η κόλαση». Ισχυρίζεται ότι η ερευνητική επιτροπή της 6ης Ιανουαρίου ήταν «εντελώς παράνομη».


Στη φυλακή, ο Μπάνον παρέδιδε μαθήματα πολιτικής αγωγής σε κρατούμενους, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν μαύροι και ισπανόφωνοι άνδρες της εργατικής τάξης. Ισχυρίζεται ότι η έλλειψη ενθουσιασμού τους για την Καμάλα Χάρις σήμαινε ότι ήξερε ότι ο Τραμπ θα κέρδιζε.


«Πρώτον, νομίζουν ότι είναι γκάνγκστερ. Δεύτερον, τον θαυμάζουν ως μονομάχο», λέει.


Όταν αφέθηκε ελεύθερος, μια εβδομάδα πριν από τις εκλογές, συνάντησε την κόρη του στις πύλες και στη συνέχεια πήγε κατευθείαν στη Νέα Υόρκη για να μεταδώσει ένα επεισόδιο του War Room.

ΠΗΓΗ: Times Media Ltd / News Licensing