As1one: Η ισραηλινo-παλαιστινιακή μπάντα αγοριών με μια "αποστολή"
Έξι ταλαντούχοι νεαροί
Οι As1one άρχισαν να δουλεύουν μαζί την ημέρα πριν από τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου, λένε στον Will Hodgkinson
Τα αμερικανικά στελέχη της μουσικής Κεν Λέβιταν και Τζέιμς Ντάινερ είχαν μια μεγάλη ιδέα και ένα ξεκάθαρο σχέδιο. Λαμβάνοντας υπόψη τους την παγκόσμια επιτυχία του κορεατικού συγκροτήματος BTS, ταξίδεψαν στο Ισραήλ, επέλεξαν έξι ταλαντούχους νεαρούς από ένα σύνολο χιλίων υποψηφίων και συγκρότησαν μια ποπ αίσθηση με την ονομασία As1one, την πρώτη ισραηλινο-παλαιστινιακή μπάντα αγοριών. Τους μετέφεραν αεροπορικώς στο Λος Άντζελες, τους προσέφεραν στέγαση σε ένα διαμέρισμα στο Δυτικό Χόλιγουντ και ένωσαν τις δυνάμεις τους με συνθέτες και παραγωγούς. Τότε, την επομένη της προσγείωσης του αεροπλάνου τους, συνέβησαν οι επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου.
«Έκανα scroll στο Instagram στις 6:30 το πρωί, όταν είδα ένα story για έναν όμηρο», λέει ο Νιβ Λιν, πρώην επαγγελματίας μπασκετμπολίστας που μεγάλωσε στην έρημο, όχι μακριά από τον τόπο διεξαγωγής του φεστιβάλ Nova. Όπως όλα τα μέλη του συγκροτήματος, είναι γύρω στα είκοσι. «Έχουμε συνηθίσει να συμβαίνουν πράγματα στο Ισραήλ, αλλά ξυπνήσαμε σε αυτή την τρελή πραγματικότητα».
«Περιμέναμε ένα χρόνο για να έρθουμε στο Λος Άντζελες και να δουλέψουμε πάνω στη μουσική μας», λέει ο Ναντάβ Φίλιπς, ένας μυώδης, γυμνασμένος πρώην τραγουδιστής γάμων από το Τελ Αβίβ, ο οποίος πριν ενταχθεί στους As1one δεν είχε μιλήσει ποτέ με Παλαιστίνιο. «Ήταν σαν κάποιος να πήρε τα όνειρά σου και να τα πέταξε στα σκουπίδια. Τότε συνειδητοποιήσαμε ότι είχαμε μια μεγαλύτερη αποστολή εδώ».
Είναι αξιοσημείωτο ότι όλα αυτά έχουν καταγραφεί στο As1one, ένα ντοκιμαντέρ τεσσάρων τμημάτων που ξεκίνησε ως ένα ντοκιμαντέρ αυθόρμητων λήψεων σχετικά με την ποπ, αλλά έγινε κάτι εντελώς διαφορετικό καθώς η σύγκρουση πήρε διαστάσεις. Σε μια έντονη διαφωνία, ο Φίλιπς επισημαίνει ότι ως ομοφυλόφιλος θα μπορούσε να σκοτωθεί στη Γάζα που ελέγχεται από τη Χαμάς. Ο Ασίλ Φαρά, ένας Παλαιστίνιος χριστιανός από την ισραηλινή πόλη Χάιφα, με ιστορικό ως ράπερ και χορευτής, ανταπαντά ότι αθώοι άνθρωποι σκοτώνονται καθημερινά στη Γάζα. Ωστόσο, αφού πρώτα σκέφτονται να τα παρατήσουν και να γυρίσουν στις οικογένειές τους, τελικά και τα έξι μέλη αποφασίζουν να συνεχίσουν.
«Είναι δύσκολο να είσαι μακριά από το σπίτι σου όταν το σπίτι σου καίγεται», λέει ο Νέτα Ρόζενμπλατ, ένας πρωτοεμφανιζόμενος πιανίστας και τραγουδοποιός που μεγάλωσε στο Τελ Αβίβ. «Τηλεφωνήσαμε όλοι στις οικογένειές μας στις 7 Οκτωβρίου και πήραμε το ίδιο μήνυμα: πρέπει να μείνετε. Είστε πιο χρήσιμοι στο Λος Άντζελες, δείχνοντας στον κόσμο αυτό το όμορφο μόρφωμα συνύπαρξης, από το να επιστρέψετε στο Ισραήλ και να βάλετε τέλος στο συγκρότημα».
Με τον τρόπο αυτό άκουσαν την άλλη πλευρά της ιστορίας μιας περιοχής που καταστράφηκε από τη σύγκρουση γενεών. «Ποτέ δεν συμβαίνει, ειδικά κατά τη διάρκεια του χειρότερου πολέμου που έγινε ποτέ, Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι να πρέπει να το αντιμετωπίσουν μαζί», λέει ο Οχάντ Άττια, ένας κιθαρίστας από το Τελ Αβίβ με αγάπη για τους Led Zeppelin. «Και μας βιντεοσκοπούν την ώρα που το κάνουμε».
«Ανεξάρτητα από το με ποια πλευρά είσαι, στο Ισραήλ είναι επικίνδυνο ακόμη και να μιλάς για αυτά τα πράγματα», λέει ο Φαρά. «Υπάρχουν πολύ λίγοι Ισραηλινοί που έχουν το θάρρος να μιλήσουν σε έναν Παλαιστίνιο ή ένας Παλαιστίνιος που θα μιλήσει σε έναν Ισραηλινό για το τι περνούν. Συνέβη η 7η Οκτωβρίου και είδα αυτούς τους ανθρώπους στο συγκρότημα, που ήταν φίλοι μου, να υποφέρουν.
Ταυτόχρονα, γνωρίζοντας την ιστορία της περιοχής μας, ήξερα ότι το Ισραήλ θα αντεπιτίθετο και ότι θα χάνονταν πολλοί άνθρωποι. Αυτό συνεχίζεται ακόμη και σήμερα. Έτσι, όλοι είχαμε τις προσωπικές μας αντιδράσεις, αλλά μετά ήρθε αυτή η μουσική που μας κρατούσε στο ίδιο δωμάτιο, στο ίδιο μέρος. Μας έκανε να γίνουμε αυτό που είμαστε».
Υποστηρίζει η ευρύτερη κοινότητα τους As1one; Μια Παλαιστίνια κυνηγός ταλέντων τρομοκρατήθηκε τόσο πολύ με την αρχική πρόταση του Λέβιταν και του Ντάινερ που τους έριξε την στάχτη του τσιγάρου της, αν και τελικά την έπεισαν. «Πολλοί άνθρωποι δεν έδειχναν κατανόηση, απλώς λόγω της διαίρεσης με την οποία ζούμε όλοι», λέει ο Ρόζενμπλατ. «Αλλά κάθε μπάντα έχει μισητές και οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν ελπίδα για τους Ισραηλινούς και τους Παλαιστίνιους. Έχουμε επίσης εμμονικούς θαυμαστές. Κάτι που λατρεύουμε».
Είναι παράξενο να μιλάς με τους As1one. Καθώς κάθονται παραταγμένοι για μια βιντεοκλήση στο διαμέρισμά τους στο Δυτικό Χόλιγουντ, τρεις στο πάτωμα και τρεις σε καρέκλες, μοιάζουν και συμπεριφέρονται όπως πολλά άλλα συγκροτήματα αγοριών: είναι ευγενικοί, φωτογενείς, γυμνασμένοι και πειθαρχημένοι. Μιλάνε για το πώς ξεκινούν κάθε μέρα με προπόνηση, πόσο καλά μαγειρεύουν τα μέλη του συγκροτήματος Ναντάβ και Σαντίκ Ντόγκος, πώς οι Αμερικανοί εκπλήσσονται πάντα από τον ωμό μεσανατολίτικο τρόπο που λειτουργούν.
Τα τραγούδια, τα οποία δούλεψαν με συνθέτες και παραγωγούς από το Λος Άντζελες, ταιριάζουν τέλεια με το boy band. Το πρώτο σινγκλ All Eyes on Us είναι ένα αισιόδοξο pop funk banger με τον Νάιλ Ρότζερς στην κιθάρα, το Stranger είναι μια ειλικρινής μπαλάντα για την κατανόηση του άλλου, και το Together as One είναι ένα τραγούδι τύπου Backstreet Boys για την «ειρήνη πέρα από τον ορίζοντα». Υπάρχουν ξεσηκωτικές αρμονίες, οικείες στιγμές με ακουστική κιθάρα και λόγια για χορό σαν να παρακολουθεί όλος ο κόσμος.
Αλλά τα περισσότερα συγκροτήματα αγοριών δεν μιλούν για την πολυπλοκότητα της κατάστασης μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης. «Δεν θέλουμε να χρησιμοποιηθούμε ως σύμβολα», λέει ο Φαρά. «Είναι εύκολο να πεις: να, αυτό το συγκρότημα θα βρει τη λύση για την παγκόσμια ειρήνη. Αλλά είμαστε μουσικοί. Δεν έχουμε τη λύση για τίποτα. Το θέμα είναι να φέρουμε κάτι από την περιοχή στην παγκόσμια σκηνή, οπότε ενώ ο πόλεμος έκανε τη φύση του συγκροτήματος πολύ πιο σημαντική, για εμάς ήταν πάντα η τέχνη μας».
Το ντοκιμαντέρ αποτυπώνει επίσης τη λιγότερο σοβαρή κατάσταση της συνύπαρξης έξι νέων αντρών μαζεμένων σε ένα διαμέρισμα στο Λος Άντζελες, οι οποίοι αναγκάζονται να συνεννοηθούν και να συνεργαστούν. Ακολουθεί τα μέλη του συγκροτήματος καθώς θαυμάζουν το μέγεθος του Λος Άντζελες, συζητούν με κορίτσια σε ένα γυμναστήριο και δέχονται επίπληξη από τον Λέβιταν και τον Ντάινερ επειδή δεν βάζουν αρκετό πάθος στην ερμηνεία τους. Κάποια στιγμή κάνουν ένα ταξίδι στο Εθνικό Πάρκο Joshua Tree, όπου ο Λιν χτίζει ένα μνημείο για έναν φίλο που σκοτώθηκε στις 7 Οκτωβρίου και ο Φαρά τον παρηγορεί. Ο Ντόγκος, που έχει πεθυμήσει την πατρίδα του και δεν είχε ξαναμπεί ποτέ σε αεροπλάνο, λάτρεψε ιδιαίτερα την έρημο της Καλιφόρνιας.
«Στην κουλτούρα των Βεδουίνων ζούμε πολύ απλά, με μερικά ζώα και ένα τσίγκινο σπίτι», λέει ο ήσυχος Ντόγκος, του οποίου το διαπεραστικό βλέμμα πρέπει να τον βοήθησε να ξεχωρίσει και να ενταχθεί στην μπάντα αγοριών. «Στο Joshua Tree σκέφτηκα: δύο πρόβατα και μια αγελάδα και θα ήμουν ευτυχισμένος εδώ».
Θα μπορούσε το As1one να είναι μια απίθανη επιτυχία; Όπως λέει ο Ρόζενμπλατ, τα τραγούδια μπορεί να αφορούν τη δική τους ζωή σε μια ασταθή κατάσταση, αλλά θα πρέπει να έχουν καθολική σημασία. «Το Stranger μπορεί να μιλάει για μια χαμένη αγάπη ή για έναν παλιό φίλο, αλλά εμείς το γράψαμε για την αναχώρηση από το Ισραήλ, καθώς αυτό μεταμορφωνόταν από ένα ευτυχισμένο μέρος σε κάτι πολύ διαφορετικό. Θα νιώθουμε σαν ξένοι στην ίδια μας την πατρίδα όταν επιστρέψουμε;».
Πώς νιώσατε όταν επιστρέψατε; «Μιλάω από την ισραηλινή οπτική γωνία, αλλά όλη η χώρα μιλούσε για τους ομήρους», λέει ο Φίλιπς. «Ήμασταν στη φούσκα μας στο Λος Άντζελες. Ήταν συγκλονιστικό που επιστρέψαμε και είδαμε τον πόνο».
Ένα EP θα κυκλοφορήσει τη νέα χρονιά και συνεχίζονται οι πρόβες για μια περιοδεία. «Είμαστε μουσικοί, ποπ καλλιτέχνες. Δεν είμαστε πολιτικοί και δεν έχουμε λύση για τίποτα από αυτά», λέει ο Φίλιπς. «Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να δείξουμε στους ανθρώπους πώς να ενεργούν με υπομονή και ίσως να αρχίσουν να ακούνε την άλλη πλευρά». Ανεξάρτητα από το ποιος είσαι, Ισραηλινός ή Παλαιστίνιος, μπορείς να απολαύσεις τη μουσική και να ξεχάσεις για λίγο τα άσχημα πράγματα. Αυτός είναι ο στόχος μας».
Όπως καταλήγει ο Ρόζενμπλατ: «Είμαστε Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι που θέλουμε ειρήνη στην πατρίδα μας. Και θέλουμε να κάνουμε καλή μουσική για να την ακούσουν όλοι. Αυτό είναι όλο, πραγματικά».
ΠΗΓΗ: Times Media Ltd / News Licensing
«Έκανα scroll στο Instagram στις 6:30 το πρωί, όταν είδα ένα story για έναν όμηρο», λέει ο Νιβ Λιν, πρώην επαγγελματίας μπασκετμπολίστας που μεγάλωσε στην έρημο, όχι μακριά από τον τόπο διεξαγωγής του φεστιβάλ Nova. Όπως όλα τα μέλη του συγκροτήματος, είναι γύρω στα είκοσι. «Έχουμε συνηθίσει να συμβαίνουν πράγματα στο Ισραήλ, αλλά ξυπνήσαμε σε αυτή την τρελή πραγματικότητα».
«Περιμέναμε ένα χρόνο για να έρθουμε στο Λος Άντζελες και να δουλέψουμε πάνω στη μουσική μας», λέει ο Ναντάβ Φίλιπς, ένας μυώδης, γυμνασμένος πρώην τραγουδιστής γάμων από το Τελ Αβίβ, ο οποίος πριν ενταχθεί στους As1one δεν είχε μιλήσει ποτέ με Παλαιστίνιο. «Ήταν σαν κάποιος να πήρε τα όνειρά σου και να τα πέταξε στα σκουπίδια. Τότε συνειδητοποιήσαμε ότι είχαμε μια μεγαλύτερη αποστολή εδώ».
Είναι αξιοσημείωτο ότι όλα αυτά έχουν καταγραφεί στο As1one, ένα ντοκιμαντέρ τεσσάρων τμημάτων που ξεκίνησε ως ένα ντοκιμαντέρ αυθόρμητων λήψεων σχετικά με την ποπ, αλλά έγινε κάτι εντελώς διαφορετικό καθώς η σύγκρουση πήρε διαστάσεις. Σε μια έντονη διαφωνία, ο Φίλιπς επισημαίνει ότι ως ομοφυλόφιλος θα μπορούσε να σκοτωθεί στη Γάζα που ελέγχεται από τη Χαμάς. Ο Ασίλ Φαρά, ένας Παλαιστίνιος χριστιανός από την ισραηλινή πόλη Χάιφα, με ιστορικό ως ράπερ και χορευτής, ανταπαντά ότι αθώοι άνθρωποι σκοτώνονται καθημερινά στη Γάζα. Ωστόσο, αφού πρώτα σκέφτονται να τα παρατήσουν και να γυρίσουν στις οικογένειές τους, τελικά και τα έξι μέλη αποφασίζουν να συνεχίσουν.
«Είναι δύσκολο να είσαι μακριά από το σπίτι σου όταν το σπίτι σου καίγεται», λέει ο Νέτα Ρόζενμπλατ, ένας πρωτοεμφανιζόμενος πιανίστας και τραγουδοποιός που μεγάλωσε στο Τελ Αβίβ. «Τηλεφωνήσαμε όλοι στις οικογένειές μας στις 7 Οκτωβρίου και πήραμε το ίδιο μήνυμα: πρέπει να μείνετε. Είστε πιο χρήσιμοι στο Λος Άντζελες, δείχνοντας στον κόσμο αυτό το όμορφο μόρφωμα συνύπαρξης, από το να επιστρέψετε στο Ισραήλ και να βάλετε τέλος στο συγκρότημα».
Με τον τρόπο αυτό άκουσαν την άλλη πλευρά της ιστορίας μιας περιοχής που καταστράφηκε από τη σύγκρουση γενεών. «Ποτέ δεν συμβαίνει, ειδικά κατά τη διάρκεια του χειρότερου πολέμου που έγινε ποτέ, Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι να πρέπει να το αντιμετωπίσουν μαζί», λέει ο Οχάντ Άττια, ένας κιθαρίστας από το Τελ Αβίβ με αγάπη για τους Led Zeppelin. «Και μας βιντεοσκοπούν την ώρα που το κάνουμε».
«Ανεξάρτητα από το με ποια πλευρά είσαι, στο Ισραήλ είναι επικίνδυνο ακόμη και να μιλάς για αυτά τα πράγματα», λέει ο Φαρά. «Υπάρχουν πολύ λίγοι Ισραηλινοί που έχουν το θάρρος να μιλήσουν σε έναν Παλαιστίνιο ή ένας Παλαιστίνιος που θα μιλήσει σε έναν Ισραηλινό για το τι περνούν. Συνέβη η 7η Οκτωβρίου και είδα αυτούς τους ανθρώπους στο συγκρότημα, που ήταν φίλοι μου, να υποφέρουν.
Ταυτόχρονα, γνωρίζοντας την ιστορία της περιοχής μας, ήξερα ότι το Ισραήλ θα αντεπιτίθετο και ότι θα χάνονταν πολλοί άνθρωποι. Αυτό συνεχίζεται ακόμη και σήμερα. Έτσι, όλοι είχαμε τις προσωπικές μας αντιδράσεις, αλλά μετά ήρθε αυτή η μουσική που μας κρατούσε στο ίδιο δωμάτιο, στο ίδιο μέρος. Μας έκανε να γίνουμε αυτό που είμαστε».
Υποστηρίζει η ευρύτερη κοινότητα τους As1one; Μια Παλαιστίνια κυνηγός ταλέντων τρομοκρατήθηκε τόσο πολύ με την αρχική πρόταση του Λέβιταν και του Ντάινερ που τους έριξε την στάχτη του τσιγάρου της, αν και τελικά την έπεισαν. «Πολλοί άνθρωποι δεν έδειχναν κατανόηση, απλώς λόγω της διαίρεσης με την οποία ζούμε όλοι», λέει ο Ρόζενμπλατ. «Αλλά κάθε μπάντα έχει μισητές και οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν ελπίδα για τους Ισραηλινούς και τους Παλαιστίνιους. Έχουμε επίσης εμμονικούς θαυμαστές. Κάτι που λατρεύουμε».
Είναι παράξενο να μιλάς με τους As1one. Καθώς κάθονται παραταγμένοι για μια βιντεοκλήση στο διαμέρισμά τους στο Δυτικό Χόλιγουντ, τρεις στο πάτωμα και τρεις σε καρέκλες, μοιάζουν και συμπεριφέρονται όπως πολλά άλλα συγκροτήματα αγοριών: είναι ευγενικοί, φωτογενείς, γυμνασμένοι και πειθαρχημένοι. Μιλάνε για το πώς ξεκινούν κάθε μέρα με προπόνηση, πόσο καλά μαγειρεύουν τα μέλη του συγκροτήματος Ναντάβ και Σαντίκ Ντόγκος, πώς οι Αμερικανοί εκπλήσσονται πάντα από τον ωμό μεσανατολίτικο τρόπο που λειτουργούν.
Τα τραγούδια, τα οποία δούλεψαν με συνθέτες και παραγωγούς από το Λος Άντζελες, ταιριάζουν τέλεια με το boy band. Το πρώτο σινγκλ All Eyes on Us είναι ένα αισιόδοξο pop funk banger με τον Νάιλ Ρότζερς στην κιθάρα, το Stranger είναι μια ειλικρινής μπαλάντα για την κατανόηση του άλλου, και το Together as One είναι ένα τραγούδι τύπου Backstreet Boys για την «ειρήνη πέρα από τον ορίζοντα». Υπάρχουν ξεσηκωτικές αρμονίες, οικείες στιγμές με ακουστική κιθάρα και λόγια για χορό σαν να παρακολουθεί όλος ο κόσμος.
Αλλά τα περισσότερα συγκροτήματα αγοριών δεν μιλούν για την πολυπλοκότητα της κατάστασης μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης. «Δεν θέλουμε να χρησιμοποιηθούμε ως σύμβολα», λέει ο Φαρά. «Είναι εύκολο να πεις: να, αυτό το συγκρότημα θα βρει τη λύση για την παγκόσμια ειρήνη. Αλλά είμαστε μουσικοί. Δεν έχουμε τη λύση για τίποτα. Το θέμα είναι να φέρουμε κάτι από την περιοχή στην παγκόσμια σκηνή, οπότε ενώ ο πόλεμος έκανε τη φύση του συγκροτήματος πολύ πιο σημαντική, για εμάς ήταν πάντα η τέχνη μας».
Το ντοκιμαντέρ αποτυπώνει επίσης τη λιγότερο σοβαρή κατάσταση της συνύπαρξης έξι νέων αντρών μαζεμένων σε ένα διαμέρισμα στο Λος Άντζελες, οι οποίοι αναγκάζονται να συνεννοηθούν και να συνεργαστούν. Ακολουθεί τα μέλη του συγκροτήματος καθώς θαυμάζουν το μέγεθος του Λος Άντζελες, συζητούν με κορίτσια σε ένα γυμναστήριο και δέχονται επίπληξη από τον Λέβιταν και τον Ντάινερ επειδή δεν βάζουν αρκετό πάθος στην ερμηνεία τους. Κάποια στιγμή κάνουν ένα ταξίδι στο Εθνικό Πάρκο Joshua Tree, όπου ο Λιν χτίζει ένα μνημείο για έναν φίλο που σκοτώθηκε στις 7 Οκτωβρίου και ο Φαρά τον παρηγορεί. Ο Ντόγκος, που έχει πεθυμήσει την πατρίδα του και δεν είχε ξαναμπεί ποτέ σε αεροπλάνο, λάτρεψε ιδιαίτερα την έρημο της Καλιφόρνιας.
«Στην κουλτούρα των Βεδουίνων ζούμε πολύ απλά, με μερικά ζώα και ένα τσίγκινο σπίτι», λέει ο ήσυχος Ντόγκος, του οποίου το διαπεραστικό βλέμμα πρέπει να τον βοήθησε να ξεχωρίσει και να ενταχθεί στην μπάντα αγοριών. «Στο Joshua Tree σκέφτηκα: δύο πρόβατα και μια αγελάδα και θα ήμουν ευτυχισμένος εδώ».
Θα μπορούσε το As1one να είναι μια απίθανη επιτυχία; Όπως λέει ο Ρόζενμπλατ, τα τραγούδια μπορεί να αφορούν τη δική τους ζωή σε μια ασταθή κατάσταση, αλλά θα πρέπει να έχουν καθολική σημασία. «Το Stranger μπορεί να μιλάει για μια χαμένη αγάπη ή για έναν παλιό φίλο, αλλά εμείς το γράψαμε για την αναχώρηση από το Ισραήλ, καθώς αυτό μεταμορφωνόταν από ένα ευτυχισμένο μέρος σε κάτι πολύ διαφορετικό. Θα νιώθουμε σαν ξένοι στην ίδια μας την πατρίδα όταν επιστρέψουμε;».
Πώς νιώσατε όταν επιστρέψατε; «Μιλάω από την ισραηλινή οπτική γωνία, αλλά όλη η χώρα μιλούσε για τους ομήρους», λέει ο Φίλιπς. «Ήμασταν στη φούσκα μας στο Λος Άντζελες. Ήταν συγκλονιστικό που επιστρέψαμε και είδαμε τον πόνο».
Ένα EP θα κυκλοφορήσει τη νέα χρονιά και συνεχίζονται οι πρόβες για μια περιοδεία. «Είμαστε μουσικοί, ποπ καλλιτέχνες. Δεν είμαστε πολιτικοί και δεν έχουμε λύση για τίποτα από αυτά», λέει ο Φίλιπς. «Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να δείξουμε στους ανθρώπους πώς να ενεργούν με υπομονή και ίσως να αρχίσουν να ακούνε την άλλη πλευρά». Ανεξάρτητα από το ποιος είσαι, Ισραηλινός ή Παλαιστίνιος, μπορείς να απολαύσεις τη μουσική και να ξεχάσεις για λίγο τα άσχημα πράγματα. Αυτός είναι ο στόχος μας».
Όπως καταλήγει ο Ρόζενμπλατ: «Είμαστε Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι που θέλουμε ειρήνη στην πατρίδα μας. Και θέλουμε να κάνουμε καλή μουσική για να την ακούσουν όλοι. Αυτό είναι όλο, πραγματικά».
ΠΗΓΗ: Times Media Ltd / News Licensing
