Σινεμά: Οι ταινίες γίνονται όλο και πιο "δολοφονικές"
Οι πράξεις βίας έχουν διπλασιαστεί
Οι πράξεις ένοπλης βίας έχουν διπλασιαστεί στον κινηματογράφο από τη δεκαετία του 1950, με τη χρήση επιθετικών λέξεων να έχει αυξηθεί κατά 70% τα τελευταία πενήντα χρόνια
Στο σενάριο του «Dr No», της πρώτης ταινίας του Τζέιμς Μποντ, υπάρχουν δέκα χρήσεις ρημάτων όπως «δολοφονώ» και «σκοτώνω» και ο Μποντ εξοντώνει τέσσερις κακούς. Στην πιο πρόσφατη ταινία «No Time to Die» υπάρχουν 27 «φόνοι» και «σκοτωμοί» και ο Μποντ πυροβολεί, ισοπεδώνει και ανατινάζει 66 εχθρούς. Ο ένας πεθαίνει αφού ο Μποντ ανατινάξει το βιονικό του μάτι.
Η πορεία του 007, σύμφωνα με μια μελέτη, είναι ενδεικτική των ταινιών γενικότερα στις οποίες η χρήση «δολοφονικών ρημάτων» έχει αυξηθεί κατά 70% τα τελευταία 50 χρόνια και, σύμφωνα με τους συγγραφείς, δείχνει ότι οι ταινίες όλων των ειδών γίνονται όλο και πιο βίαιες. «Οι διασκεδαστές ψάχνουν ένα δόλωμα και η βία αποτελεί βολικό δόλωμα», δήλωσε ο Μπραντ Μπούσμαν τουμΠολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο, συγγραφέας της μελέτης. «Είμαστε προγραμματισμένοι να δίνουμε προσοχή στη βία. Μας είναι έμφυτο».
Η μελέτη του, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Jama Pediatrics», αντικατοπτρίζει άλλες που έχουν διαπιστώσει, για παράδειγμα, ότι οι πράξεις ένοπλης βίας έχουν διπλασιαστεί στις ταινίες από τη δεκαετία του 1950. Ωστόσο, η μελέτη του διακρίνεται από τον αριθμό των ταινιών που εξετάστηκαν. Η ανάλυση κατέστη δυνατή χάρη σε μια τεράστια βάση δεδομένων που περιέχει τους υπότιτλους από 160.000 ταινίες που προβλήθηκαν μεταξύ 1970 και 2020, η οποία επέτρεψε στους ερευνητές να καταγράψουν συγκεκριμένες λέξεις. Εψαξαν να δουν ποιο ποσοστό των ρημάτων ήταν «σκοτώνω» ή «δολοφονώ» ή λέξεις που προέρχονται από αυτές τις δύο ρίζες.
Αν και υπάρχουν μεγάλες διακυμάνσεις, η τάση είναι σταθερά ανοδική, με αύξηση από 0,21% στις αρχές της δεκαετίας του 1970 σε 0,37% το 2020. Η υπόθεσή
του είναι ότι πρόκειται για ένα αντιπροσωπευτικό μέτρο της αυξανόμενης βίας στην οθόνη. Ο Μπούσμαν είπε ότι ήταν μια χαμηλή εκτίμηση. «Θα έλεγα ότι είναι πολύ συντηρητική. Δεν ψάξαμε το “σκότωσε” ή “δολοφόνησε”, τον αόριστο. Επίσης, δεν ψάξαμε “μαχαιρώνω”, “πυροβολώ” ή “χτυπώ”».
Λόγω της φύσης της ανάλυσης, είναι αδύνατο να γνωρίζουμε το πλαίσιο. Ορισμένες από τις λέξεις, για παράδειγμα, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε προτάσεις όπως: «Θα μπορούσα να δολοφονήσω ένα τσίζμπεργκερ». Ωστόσο, ο Μπούσμαν δήλωσε ότι αυτό είναι απίθανο να εξηγήσει την αύξηση και, σε σύγκριση με την ομιλία στην πραγματική ζωή, τα δολοφονικά ρήματα στις ταινίες είναι δέκα φορές πιο διαδεδομένα. «Αυτό είναι επίσης ένα πρόβλημα», είπε.
Ο Μπούσμαν, ο οποίος ήταν μέλος της επιτροπής του προέδρου Ομπάμα για την ένοπλη βία, δήλωσε ότι η προβολή της βίας μπορεί να είναι επιβλαβής για την κοινωνία. «Δεν είναι ασήμαντη. Oταν είμαστε εκτεθειμένοι σε κάτι τόσο συχνά, το συνηθίζουμε. Μπορεί να απευαισθητοποιήσει τους ανθρώπους και να τους κάνει αναίσθητους σε αυτό».
ΠΗΓΗ: Times Media Ltd / News Licensing
Η πορεία του 007, σύμφωνα με μια μελέτη, είναι ενδεικτική των ταινιών γενικότερα στις οποίες η χρήση «δολοφονικών ρημάτων» έχει αυξηθεί κατά 70% τα τελευταία 50 χρόνια και, σύμφωνα με τους συγγραφείς, δείχνει ότι οι ταινίες όλων των ειδών γίνονται όλο και πιο βίαιες. «Οι διασκεδαστές ψάχνουν ένα δόλωμα και η βία αποτελεί βολικό δόλωμα», δήλωσε ο Μπραντ Μπούσμαν τουμΠολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο, συγγραφέας της μελέτης. «Είμαστε προγραμματισμένοι να δίνουμε προσοχή στη βία. Μας είναι έμφυτο».
Η μελέτη του, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Jama Pediatrics», αντικατοπτρίζει άλλες που έχουν διαπιστώσει, για παράδειγμα, ότι οι πράξεις ένοπλης βίας έχουν διπλασιαστεί στις ταινίες από τη δεκαετία του 1950. Ωστόσο, η μελέτη του διακρίνεται από τον αριθμό των ταινιών που εξετάστηκαν. Η ανάλυση κατέστη δυνατή χάρη σε μια τεράστια βάση δεδομένων που περιέχει τους υπότιτλους από 160.000 ταινίες που προβλήθηκαν μεταξύ 1970 και 2020, η οποία επέτρεψε στους ερευνητές να καταγράψουν συγκεκριμένες λέξεις. Εψαξαν να δουν ποιο ποσοστό των ρημάτων ήταν «σκοτώνω» ή «δολοφονώ» ή λέξεις που προέρχονται από αυτές τις δύο ρίζες.
Αν και υπάρχουν μεγάλες διακυμάνσεις, η τάση είναι σταθερά ανοδική, με αύξηση από 0,21% στις αρχές της δεκαετίας του 1970 σε 0,37% το 2020. Η υπόθεσή
του είναι ότι πρόκειται για ένα αντιπροσωπευτικό μέτρο της αυξανόμενης βίας στην οθόνη. Ο Μπούσμαν είπε ότι ήταν μια χαμηλή εκτίμηση. «Θα έλεγα ότι είναι πολύ συντηρητική. Δεν ψάξαμε το “σκότωσε” ή “δολοφόνησε”, τον αόριστο. Επίσης, δεν ψάξαμε “μαχαιρώνω”, “πυροβολώ” ή “χτυπώ”».
Λόγω της φύσης της ανάλυσης, είναι αδύνατο να γνωρίζουμε το πλαίσιο. Ορισμένες από τις λέξεις, για παράδειγμα, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε προτάσεις όπως: «Θα μπορούσα να δολοφονήσω ένα τσίζμπεργκερ». Ωστόσο, ο Μπούσμαν δήλωσε ότι αυτό είναι απίθανο να εξηγήσει την αύξηση και, σε σύγκριση με την ομιλία στην πραγματική ζωή, τα δολοφονικά ρήματα στις ταινίες είναι δέκα φορές πιο διαδεδομένα. «Αυτό είναι επίσης ένα πρόβλημα», είπε.
Ο Μπούσμαν, ο οποίος ήταν μέλος της επιτροπής του προέδρου Ομπάμα για την ένοπλη βία, δήλωσε ότι η προβολή της βίας μπορεί να είναι επιβλαβής για την κοινωνία. «Δεν είναι ασήμαντη. Oταν είμαστε εκτεθειμένοι σε κάτι τόσο συχνά, το συνηθίζουμε. Μπορεί να απευαισθητοποιήσει τους ανθρώπους και να τους κάνει αναίσθητους σε αυτό».
ΠΗΓΗ: Times Media Ltd / News Licensing