Ισπανία: Γιατί τα "άσχημα διαμερίσματα" ήταν η προμετωπίδα μιας νέας εποχής
Μαδρίτη
Οι πολυκατοικίες στην καρδιά της Καστίλλης και στις ακτές της Μεσογείου έχουν τύχει "στοργικής" αντιμετώπισης στο παρελθόν, τώρα όμως η ιστορία και η πολιτιστική τους σημασία γιορτάζονται σε ένα βιβλίο
![castile-spain-times](https://s.parapolitika.gr/images/1130x667/jpg/files/2025-01-29/castile-spain-times.jpg)
Λίγοι επισκέπτες της Ισπανίας απολαμβάνουν τη θέα των ξεθωριασμένων από τον ήλιο τούβλινων πολυκατοικιών που κοσμούνται από πράσινες τέντες και κυριαρχούν στην περιφέρεια των πόλεων και κωμοπόλεων της χώρας. Aπό πολλούς θεωρούνταν ως η πεμπτουσία της «άσχημης Ισπανίας», αλλά τώρα χαιρετίζονται ως μια παραμελημένη κληρονομιά, εξίσου σημαντική με τους καθεδρικούς ναούς και τα παλάτια της χώρας.
Οι πολυκατοικίες, που χτίστηκαν κυρίως ως σπίτια της εργατικής τάξης κατά τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 στην καρδιά της Καστίλλης και στις ακτές της Μεσογείου, έχουν τύχει «στοργικής» αντιμετώπισης στο παρελθόν, σε έργα όπως η ταινία του Πέδρο Αλμοδόβαρ «Το μυστικό μου λουλούδι» του 1995. Τώρα, όμως, η ιστορία και η πολιτιστική τους σημασία γιορτάζονται σε ένα βιβλίο.
«Από την εμφάνισή της τη δεκαετία του 1960, η πράσινη τέντα αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο της ισπανικής αρχιτεκτονικής», δήλωσε ο Πάμπλο Αρμπολέδα, συγγραφέας του βιβλίου «Toldo Verde» (Πράσινη τέντα). «Ό,τι είμαστε προκύπτει από αυτές τις γειτονιές με τις πράσινες τέντες και δεν τους έχει δοθεί η σημασία (που τους αξίζει) για την κατανόηση της σημερινής μας κοινωνίας».
Ο Αρμπολέδα, αρχιτέκτονας και ειδικός στις αστικές μελέτες, εντοπίζει τη δημιουργία της ιστορίας των κτιρίων στη μεγαλύτερη εσωτερική μετανάστευση της Ισπανίας, το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, όταν εργάτες συνέρρεαν από την ύπαιθρο στην πόλη.
Το καθεστώς του Φρανθίσκο Φράνκο, από το 1936 έως το 1975, ήταν υπεύθυνο για τη μεγαλύτερη περίοδο οικοδόμησης κατοικιών στην ιστορία της Ισπανίας. Μεταξύ 1961 και 1975 η δικτατορία έχτισε τέσσερα εκατομμύρια διαμερίσματα. Στη Μαδρίτη, τα κτίρια αυτά εξακολουθούν να αντιπροσωπεύουν το 45% του συνολικού οικιστικού αποθέματος. Μέσα σε μόλις 40 χρόνια ο πληθυσμός της πόλης αυξήθηκε από 800.000 κατοίκους σε περισσότερους από τρία εκατομμύρια και η έκτασή της δεκαπλασιάστηκε την ίδια περίοδο, σύμφωνα με το βιβλίο του Αρμπολέδα.
Ποιος ζει σήμερα σε αυτές τις γειτονιές; «Εγώ», δήλωσε ο αρχιτέκτονας στην εφημερίδα «El Mundo». Κάτοικος της γειτονιάς Legazpias στη Νότια Μαδρίτη, αγόρασε ένα διαμέρισμα με πράσινη τέντα «σε υπερβολική τιμή» λόγω της αδυναμίας του να μείνει στο κέντρο της πρωτεύουσας, όπου οι τιμές των ακινήτων εκτοξεύονται στα ύψη.
ΠΗΓΗ: Times Media Ltd / News Licensing