Τα μεγαλύτερα βουνά της Γης, πάνω από 100 φορές ψηλότερα από το Έβερεστ, βρίσκονται βαθιά κάτω από τα πόδια μας σε μορφή δύο ηπειρωτικού μεγέθους «νησίδων» από βράχο μέσα στον μανδύα του πλανήτη, όπως επιβεβαίωσε έρευνα.

Περίπου 2.000 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια της Γης, βρίσκονται πάνω από τον πυρήνα του πλανήτη στα βάθη του μανδύα, του στρώματος που βρίσκεται κάτω από τον εξωτερικό φλοιό της Γης. Το ένα βρίσκεται κάτω από την Αφρική και το άλλο κάτω από τον Ειρηνικό Ωκεανό. Αυτά τα νησιά φτάνουν σε ύψος περίπου 1.000 χιλιομέτρων, πολύ μεγαλύτερο από το ύψος των 8,8 χιλιομέτρων του όρους Έβερεστ.

Βρίσκονται σε ένα «νεκροταφείο» από πλάκες πετρωμάτων που έχουν βυθιστεί από την επιφάνεια της Γης, αναγκασμένες να βυθιστούν εξαιτίας της καταβύθισης των τεκτονικών πλακών σε μέρη όπου η μία πιέζει την άλλη.

Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature, αυτά τα γιγαντιαία βραχώδη νησιά έχουν ηλικία τουλάχιστον ενός δισεκατομμυρίου ετών και είναι θερμότερα από το γειτονικό «ψυχρό νεκροταφείο πλακών» από βυθισμένους βράχους.

Υποδηλώνει επίσης ότι τα « σύννεφα μανδύα», οι στήλες θερμού υγρού πετρώματος που αναδύονται από τα έγκατα της Γης και εκρήγνυνται στην επιφάνεια με ηφαιστειακές εκρήξεις, είναι πιθανό να προέρχονται από τις άκρες αυτών των βουνών.

Οι περιοχές αυτές ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά πριν από αρκετά χρόνια, όταν οι γεωλόγοι παρατήρησαν ότι τα σεισμικά κύματα που προκαλούνταν από σεισμούς επιβραδύνονταν καθώς κυμάτιζαν μέσα από ορισμένα τμήματα του μανδύα. Σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση, ο μανδύας είναι κυρίως ημιστερεό πέτρωμα και όχι υγρό μάγμα, αλλά μπορεί να συμπεριφέρεται σαν ιξώδες ρευστό για πολύ μεγάλες χρονικές περιόδους, επιτρέποντάς του να ρέει κάτω από το φλοιό.

Η Άργουεν Ντους, σεισμολόγος στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης στην Ολλανδία, δήλωσε: « Οι νησίδες είναι καυτές και δεν μετακινούνται πολύ εύκολα, οπότε παραμένουν στη βάση του μανδύα για τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο χρόνια. Μπορεί κάλλιστα να είναι ένα απομεινάρι από τότε που σχηματίστηκε αρχικά ο πλανήτης μας».

Αυτά τα βουνά έχουν ονομαστεί «μεγάλες περιοχές χαμηλής διατμητικής ταχύτητας» ή LLSVP λόγω του τρόπου με τον οποίο η θερμότητα τους επιβραδύνει τα σεισμικά κύματα καθώς περνούν μέσα από αυτά. Μετρώντας «την ποσότητα ενέργειας που χάνουν τα κύματα όταν ταξιδεύουν μέσα στη Γη», οι επιστήμονες δημιούργησαν μια εικόνα της εσωτερικής δομής της Γης.

Η σύνθεση των γιγάντιων υπόγειων βουνών φαίνεται να είναι πολύ διαφορετική από τις πλάκες βράχων που βυθίστηκαν από την επιφάνεια του πλανήτη. Αυτές οι πλάκες αποτελούνται από λεπτούς κόκκους πετρωμάτων, επειδή ανακρυσταλλώνονται καθώς βυθίζονται προς τα κάτω. Οι LLSVP «πρέπει να αποτελούνται από πολύ μεγαλύτερους κόκκους». «Αυτοί οι ορυκτοί κόκκοι δεν αναπτύσσονται μέσα σε μια νύχτα, πράγμα που μπορεί να σημαίνει μόνο [ότι] οι LLSVP είναι πολύ παλαιότερες από τα γύρω νεκροταφεία πλακών», δήλωσε η Σουτζάνια Ταλαβέρα-Σόζα, από το Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης.

Η έρευνα ανακάλυψε δύο πράγματα που είναι «αντίθετα με ό,τι μας διδάσκουν τα βιβλία γεωγραφίας»: ο μανδύας της Γης «δεν μπορεί να αναδεύεται επαρκώς» και δεν ρέει τόσο γρήγορα όσο νομίζαμε.

ΠΗΓΗ: Times Media Ltd / News Licensing