Η έκκληση προς τον γαλλικό λαό να δουλέψει περισσότερο πέφτει στο κενό

ΠΑΡΙΣΙ - Με τον ήλιο να λάμπει, τα σχολεία κλειστά για διακοπές και τα μπάρμπεκιου να ετοιμάζονται για το Πάσχα, ο Φρανσουά Μπαϊρού θα μπορούσε να είχε επιλέξει καλύτερη στιγμή για να πει στον γαλλικό λαό να δουλέψει περισσότερο. Αν οι Γάλλοι δούλευαν τόσες ώρες όσες και οι Ευρωπαίοι γείτονές τους, δεν θα υπήρχαν ελλείμματα και το κολοσσιαίο χρέος της χώρας θα συρρικνωνόταν, δήλωσε ο πρωθυπουργός. «Δεν παράγουμε αρκετά και δεν εργαζόμαστε αρκετά». Η προειδοποίησή του ότι απειλείται η ύπαρξη της Γαλλίας αντιμετωπίστηκε με αδιαφορία από τον γαλλικό λαό. Η «κρίση» αποτελεί σταθερό στοιχείο της γαλλικής ζωής από τα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα.

Η Σοφί Μπινέ, επικεφαλής της Γενικής Εργατικής Συνομοσπονδίας CGT, απέρριψε τις προειδοποιήσεις ως προπαγάνδα και, ως επί το πλείστον, ο κόσμος είπε ότι τα είχε ξανακούσει όλα αυτά. Την ημέρα που ο Μπαϊρού, ένας κεντρώος που διορίστηκε από τον πρόεδρο Μακρόν τον Δεκέμβριο για να ηγηθεί της κυβέρνησης μειοψηφίας, κατήγγειλε την «επικίνδυνη παγίδα» του χρέους στο 115% του εθνικού εισοδήματος, η εφημερίδα Le Parisien δημοσίευσε τον δημοφιλή ετήσιο οδηγό της για το «πώς να επεκτείνετε τις αργίες του Μαΐου». Από το 1998 που καθιερώθηκαν οι 35 ώρες εργασίας την εβδομάδα, πολλοί εργαζόμενοι έχουν τη δυνατότητα να κερδίζουν ρεπό για υπερωρίες, κάτι που είναι γνωστό ως «reduction du temps de travail». Αυτό σημαίνει μείωση του χρόνου εργασίας, αλλά είναι ευρέως γνωστό ως «remets tes tongs», που σημαίνει «βάλτε ξανά τις σαγιονάρες σας». Η έξυπνη χρήση του σας επιτρέπει να μετατρέψετε τις τρεις αργίες του Μαΐου σε δύο εβδομάδες ρεπό. Ο Ζεράρ Αρό, πρώην πρέσβης της Γαλλίας στις ΗΠΑ, σχολίασε στο X: «Ποιο άρθρο εφημερίδας θα μπορούσε να είναι πιο γαλλικό από αυτό;» Οι Γάλλοι είναι από τους πιο παραγωγικούς εργαζόμενους. Το πρόβλημα πηγάζει από την καθυστερημένη ένταξή τους στο εργατικό δυναμικό, τις λίγες ώρες εργασίας, την υψηλή ανεργία, τις απουσίες και την πρόωρη συνταξιοδότηση. Ο 73χρονος Μπαϊρού το επισήμανε αυτό στην έκκλησή του για μια «prise de conscience», δηλαδή μια αφύπνιση στην πραγματικότητα, η οποία έρχεται μετά από επτά χρόνια αντίστασης στις προσπάθειες του Μακρόν να αλλάξει την πεποίθηση ότι τα χρήματα είναι πάντα εκεί και η εργασία μπαίνει εμπόδιο στη ζωή.

Η άρνηση της δυσχερούς θέσης της Γαλλίας υποβοηθείται από τους ευφημισμούς γύρω από τη λεγόμενη «exception francaise», η οποία μεταφράζεται χοντρικά ως εξαίρεση από τα οικονομικά δεδομένα της ζωής. Εκτός από τον φόρο εισοδήματος, το 44% των φορολογικών εσόδων της Γαλλίας εισπράττεται απευθείας από τους μισθούς, όπως και η πολύ χαμηλότερη εθνική ασφάλιση του Ηνωμένου Βασιλείου. Ωστόσο, στη Γαλλία ονομάζονται «κοινωνικές εισφορές» και δεν θεωρούνται φόρος εισοδήματος. Η έννοια των χρημάτων των φορολογουμένων δεν είναι ακόμη ευρέως διαδεδομένη. Όταν η κυβέρνηση ξοδεύει, λέγεται ότι πρέπει να «ξεμπλοκάρει» τα κρατικά κονδύλια, σαν κάτι να τα εμποδίζει να φτάσουν στον θεμιτό προορισμό τους. Το 60% της χώρας εξακολουθεί να απορρίπτει την αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης από τον Μακρόν στα 64 έτη. Όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν δεσμευτεί να επαναφέρουν τη συνταξιοδότηση στα 62 έτη και η αριστερή αντιπολίτευση θέλει περισσότερους φόρους για να το πληρώσει.