Φονική παράσυρση στην Κρήτη: "Θα κουβαλούσαμε στην πλάτη μας τον ασθενή, αν έμενε για παρακολούθηση;" - Πώς βλέπει μια πρώην ψυχίατρος του ΕΣΥ τη δραματική εξέλιξη στο νοσοκομείο Ρεθύμνου
"Κακή νοοτροπία των εργαζομένων"
Με αφορμή τη μη παροχή νοσηλείας στον μετέπειτα δολοφόνο της 36χρονης Ράνιας στην Κρήτη
Βασιλης Βενιζελος
Η Βάγια Πολυζωίδου υπήρξε για χρόνια μία σκληρά εργαζόμενη επικουρική ψυχίατρος στην ψυχιατρική κλινική του νοσοκομείου Κιλκίς. Είδε πολλά τα οποία τη «γέμισαν» και επιστημονικά και συναισθηματικά και κοινωνικά. Είδε, όμως, και κάποια άλλα «γρανάζια» της μηχανής του ΕΣΥ, ιδιαίτερα εκείνων στις ψυχιατρικές κλινικές των γενικών νοσοκομείων του ΕΣΥ της χώρας μας, τα οποία την απογοήτευσαν σφόδρα. Εγκατέλειψε πρόσφατα το ΕΣΥ και απασχολείται πλέον ως ιδιώτης ψυχίατρος.
Θέσαμε στη Βάγια Πολυζωίδου ένα ερώτημα σχετικά με όσα έχουν καταστεί γνωστά σχετικά με τον τρόπο με τον οποίον αντιμετωπίστηκε ο -μετέπειτα δολοφόνος της 36χρονης γυναίκας στην Κρήτη- ψυχιατρικός ασθενής από την ψυχιατρική κλινική του νοσοκομείου Ρεθύμνου, δηλαδή χωρίς να του παρασχεθεί η –αναγκαία, όπως αποδείχθηκε μεταγενέστερα, δυστυχώς– νοσηλεία στην κλινική.
Η Βάγια Πολυζωίδου μας εξηγεί: «Δυστυχώς, πολύ συχνά οι εφημερεύοντες ψυχίατροι λειτουργούν και αυτοί με "δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία". Αυτός είναι ο λόγος που αποχώρησα από το ΕΣΥ και δουλεύω ως ιδιώτης. Πολλές φορές ο πρώην διευθυντής μου δεν δεχόταν να κάνει εισαγωγή σε κάποιον για να "μη φορτωθεί η κλινική ένα δύσκολο περιστατικό"! Έτσι, ο ίδιος ήταν δημοφιλής στο νοσηλευτικό προσωπικό, ήταν ο καλός και οι υπόλοιποι ήμασταν οι κακοί που θα φορτώναμε δουλειά στο τμήμα. Ένιωθα ότι δεν τιμούμε τον όρκο μας και κινδυνεύουμε να καταλήξουμε σε σοβαρή αμέλεια. Λέμε πολλά για τα προβλήματα στο ΕΣΥ, μας φταίει ο εκάστοτε υπουργός, αλλά θα πρέπει γιατροί και νοσηλευτές να κάνουμε σοβαρή αυτοκριτική. Πολλά προβλήματα οφείλονται στην κακή νοοτροπία των εργαζομένων. Το έλεγα πάντα με κίνδυνο να είμαι δυσάρεστη σε πολλούς».
Και η Βάγια Πολυζωίδου συμπληρώνει: «Το πρόσφατο δυσάρεστο περιστατικό μου θύμισε στιγμές από τη θητεία μου στο ΕΣΥ: Ασθενής που έρχεται με εισαγγελική παραγγελία στα επείγοντα για ψυχιατρική εκτίμηση, πιστεύω ότι πρέπει να μείνει για παρακολούθηση (είμαι επικουρική ψυχίατρος, άρα ο τελευταίος τροχός της αμάξης). Ο διευθυντής λέει να μην παραμείνει, το νοσηλευτικό προσωπικό περιχαρές... Και σκέφτομαι: θα τον κουβαλούσαμε στην πλάτη μας τον ασθενή αν έμενε για παρακολούθηση; Τόσο μεγάλο βάρος ήταν; The story of my life στο ΕΣΥ…».
Θέσαμε στη Βάγια Πολυζωίδου ένα ερώτημα σχετικά με όσα έχουν καταστεί γνωστά σχετικά με τον τρόπο με τον οποίον αντιμετωπίστηκε ο -μετέπειτα δολοφόνος της 36χρονης γυναίκας στην Κρήτη- ψυχιατρικός ασθενής από την ψυχιατρική κλινική του νοσοκομείου Ρεθύμνου, δηλαδή χωρίς να του παρασχεθεί η –αναγκαία, όπως αποδείχθηκε μεταγενέστερα, δυστυχώς– νοσηλεία στην κλινική.
Πώς βλέπει μια πρώην ψυχίατρος του ΕΣΥ τη δραματική εξέλιξη στο νοσοκομείο Ρεθύμνου με τη φονική παράσυρση στην Κρήτη
Η Βάγια Πολυζωίδου μας εξηγεί: «Δυστυχώς, πολύ συχνά οι εφημερεύοντες ψυχίατροι λειτουργούν και αυτοί με "δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία". Αυτός είναι ο λόγος που αποχώρησα από το ΕΣΥ και δουλεύω ως ιδιώτης. Πολλές φορές ο πρώην διευθυντής μου δεν δεχόταν να κάνει εισαγωγή σε κάποιον για να "μη φορτωθεί η κλινική ένα δύσκολο περιστατικό"! Έτσι, ο ίδιος ήταν δημοφιλής στο νοσηλευτικό προσωπικό, ήταν ο καλός και οι υπόλοιποι ήμασταν οι κακοί που θα φορτώναμε δουλειά στο τμήμα. Ένιωθα ότι δεν τιμούμε τον όρκο μας και κινδυνεύουμε να καταλήξουμε σε σοβαρή αμέλεια. Λέμε πολλά για τα προβλήματα στο ΕΣΥ, μας φταίει ο εκάστοτε υπουργός, αλλά θα πρέπει γιατροί και νοσηλευτές να κάνουμε σοβαρή αυτοκριτική. Πολλά προβλήματα οφείλονται στην κακή νοοτροπία των εργαζομένων. Το έλεγα πάντα με κίνδυνο να είμαι δυσάρεστη σε πολλούς». Και η Βάγια Πολυζωίδου συμπληρώνει: «Το πρόσφατο δυσάρεστο περιστατικό μου θύμισε στιγμές από τη θητεία μου στο ΕΣΥ: Ασθενής που έρχεται με εισαγγελική παραγγελία στα επείγοντα για ψυχιατρική εκτίμηση, πιστεύω ότι πρέπει να μείνει για παρακολούθηση (είμαι επικουρική ψυχίατρος, άρα ο τελευταίος τροχός της αμάξης). Ο διευθυντής λέει να μην παραμείνει, το νοσηλευτικό προσωπικό περιχαρές... Και σκέφτομαι: θα τον κουβαλούσαμε στην πλάτη μας τον ασθενή αν έμενε για παρακολούθηση; Τόσο μεγάλο βάρος ήταν; The story of my life στο ΕΣΥ…».
