O επιγονατιδικός τένοντας το καλύτερο μόσχευμα για τη ρήξη προσθίου χιαστού συνδέσμου
Εξαιρετική προοπτική για τους αθλητές που τραυματίζουν σοβαρά τα γόνατά τους
Η θεραπευτική αντιμετώπιση των ρήξεων των πρόσθιων χιαστών απασχόλησε ενδελεχώς το 8ο Πανελλήνιο Συνέδριο της Ελληνικής Εταιρείας Αρθροσκόπησης, το οποίο ολοκλήρωσε με επιτυχία τις εργασίες του στις οποίες συμμετείχαν Έλληνες και ξένοι επιστήμονες οι οποίοι αναφέρθηκαν εκτενώς στις σύγχρονες μεθόδους διάγνωσης και αντιμετώπισης των Αθλητικών κακώσεων μέσω της αρθροσκοπικής χειρουργικής.
Ένα από τα σημαντικά συμπεράσματα του Συνεδρίου ήταν η αναγνώριση του επιγονατιδικού τένοντα ως του καλύτερου μοσχεύματος το οποίο –σημειωτέον-λαμβάνεταιι από το ίδιο το γόνατο του ασθενούς για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκαλεί η ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου, ο οποίος αποτελεί έναν από τους τέσσερις κύριους συνδέσμους της άρθρωσης του γόνατος που συνδέουν το μηριαίο οστό με την κνήμη και συμβάλλει σημαντικά στο να παραμένει το γόνατο σταθερό όταν κινείται ή αθλείται.
«Η χειρουργική αποκατάσταση της ρήξης του προσθίου χιαστού, με χρήση του επιγονατιδικού τένοντα, χωρίς τη χρήση συνθετικών ή άλλων μοσχευμάτων, αποτελεί μια εξαιρετική προοπτική τόσο για τους αθλητές, οι οποίο ασχολούνται με αθλήματα όπως π.χ. το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ ή το σκι όσο και για το ευρύ κοινό», τονίζει σε δηλώσεις του ο Ορθοπεδικός Χειρουργός Γεώργιος-Ελευθέριος Κατσιφαράκης, Ειδικός Αθλητικών Κακώσεων.
«Σήμερα», συνεχίζει ο Κατσιφαράκης, «όλα τα προβλήματα που δημιουργούσε στο παρελθόν η λήψη του επιγονατιδικού τένοντα όπως ο πόνος στην πρόσθια επιφάνεια του γόνατος, τα κατάγματα επιγονατίδας ή η μείωση της δύναμης του τένοντα κλπ, έχουν λυθεί και πλέον οι εξειδικευμένοι ιατροί μπορούν να τον εντάσσουν στη χειρουργική πρακτική τους, με κύριο πλεονέκτημα τη γρήγορη αποκατάσταση και σταθεροποίηση της άρθρωσης».
Η ρήξη του πρόσθιου χιαστού πρέπει να χειρουργείται το συντομότερο δυνατόν εφόσον η δυσλειτουργία της άρθρωσης επηρεάζει και εμποδίζει τις καθημερινές δραστηριότητες. Συγχρόνως ο στόχος είναι να αποφευχθεί η πρόωρη φθορά (οστεοαρθρίτιδα) και να κινηθεί και πάλι φυσιολογικά η άρθρωση του γόνατος.
Ο χειρουργημένος ασθενής μπορεί σε δέκα (10) μέρες να βαδίζει χωρίς υποστήριξη.
Αξίζει να σημειωθεί πως μετά την επέμβαση στον πρόσθιο χιαστό σύνδεσμο, είναι αναγκαίο να ακολουθηθεί ειδικό πρόγραμμα φυσιοθεραπείας, προκειμένου να ανακτηθεί πλήρως το εύρος της κίνησης. Με την εξέλιξη της ιατρικής, αλλά και της τεχνολογίας που βοήθησε ώστε να κατασκευαστούν ειδικά εργαλεία, όλες οι αρθρώσεις μπορούν να αρθροσκοπηθούν, με το 80% των σχετικών επεμβάσεων να αφορούν στο γόνατο και 20% στην αντίστοιχη άρθρωση του ώμου.
«Αυτό», προσθέτει ο κ. Κατσιφαράκης, «σημαίνει ότι οι εξειδικευμένοι γιατροί μπορούν να επέμβουν όχι μόνο διαγνωστικά αλλά και θεραπευτικά, με μια ελάχιστα επεμβατική μέθοδο με πολύ μικρές οπές- πόρτες του ενός εκατοστού, με μηδενική απώλεια αίματος και με αποτέλεσμα την πλέον εξελιγμένη θεραπευτική προσέγγιση, χωρίς δήθεν υποβοήθηση από ρομποτικά μηχανήματα, τεχνική η οποία δεν υφίσταται στις αρθροσκοπικές επεμβάσεις τουλάχιστον προς το παρόν».
*Ορθοπεδικός Χειρουργός Γεώργιος-Ελευθέριος Κατσιφαράκης
Ένα από τα σημαντικά συμπεράσματα του Συνεδρίου ήταν η αναγνώριση του επιγονατιδικού τένοντα ως του καλύτερου μοσχεύματος το οποίο –σημειωτέον-λαμβάνεταιι από το ίδιο το γόνατο του ασθενούς για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκαλεί η ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου, ο οποίος αποτελεί έναν από τους τέσσερις κύριους συνδέσμους της άρθρωσης του γόνατος που συνδέουν το μηριαίο οστό με την κνήμη και συμβάλλει σημαντικά στο να παραμένει το γόνατο σταθερό όταν κινείται ή αθλείται.
«Η χειρουργική αποκατάσταση της ρήξης του προσθίου χιαστού, με χρήση του επιγονατιδικού τένοντα, χωρίς τη χρήση συνθετικών ή άλλων μοσχευμάτων, αποτελεί μια εξαιρετική προοπτική τόσο για τους αθλητές, οι οποίο ασχολούνται με αθλήματα όπως π.χ. το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ ή το σκι όσο και για το ευρύ κοινό», τονίζει σε δηλώσεις του ο Ορθοπεδικός Χειρουργός Γεώργιος-Ελευθέριος Κατσιφαράκης, Ειδικός Αθλητικών Κακώσεων.
«Σήμερα», συνεχίζει ο Κατσιφαράκης, «όλα τα προβλήματα που δημιουργούσε στο παρελθόν η λήψη του επιγονατιδικού τένοντα όπως ο πόνος στην πρόσθια επιφάνεια του γόνατος, τα κατάγματα επιγονατίδας ή η μείωση της δύναμης του τένοντα κλπ, έχουν λυθεί και πλέον οι εξειδικευμένοι ιατροί μπορούν να τον εντάσσουν στη χειρουργική πρακτική τους, με κύριο πλεονέκτημα τη γρήγορη αποκατάσταση και σταθεροποίηση της άρθρωσης».
Η ρήξη του πρόσθιου χιαστού πρέπει να χειρουργείται το συντομότερο δυνατόν εφόσον η δυσλειτουργία της άρθρωσης επηρεάζει και εμποδίζει τις καθημερινές δραστηριότητες. Συγχρόνως ο στόχος είναι να αποφευχθεί η πρόωρη φθορά (οστεοαρθρίτιδα) και να κινηθεί και πάλι φυσιολογικά η άρθρωση του γόνατος.
Ο χειρουργημένος ασθενής μπορεί σε δέκα (10) μέρες να βαδίζει χωρίς υποστήριξη.
Αξίζει να σημειωθεί πως μετά την επέμβαση στον πρόσθιο χιαστό σύνδεσμο, είναι αναγκαίο να ακολουθηθεί ειδικό πρόγραμμα φυσιοθεραπείας, προκειμένου να ανακτηθεί πλήρως το εύρος της κίνησης. Με την εξέλιξη της ιατρικής, αλλά και της τεχνολογίας που βοήθησε ώστε να κατασκευαστούν ειδικά εργαλεία, όλες οι αρθρώσεις μπορούν να αρθροσκοπηθούν, με το 80% των σχετικών επεμβάσεων να αφορούν στο γόνατο και 20% στην αντίστοιχη άρθρωση του ώμου.
«Αυτό», προσθέτει ο κ. Κατσιφαράκης, «σημαίνει ότι οι εξειδικευμένοι γιατροί μπορούν να επέμβουν όχι μόνο διαγνωστικά αλλά και θεραπευτικά, με μια ελάχιστα επεμβατική μέθοδο με πολύ μικρές οπές- πόρτες του ενός εκατοστού, με μηδενική απώλεια αίματος και με αποτέλεσμα την πλέον εξελιγμένη θεραπευτική προσέγγιση, χωρίς δήθεν υποβοήθηση από ρομποτικά μηχανήματα, τεχνική η οποία δεν υφίσταται στις αρθροσκοπικές επεμβάσεις τουλάχιστον προς το παρόν».
*Ορθοπεδικός Χειρουργός Γεώργιος-Ελευθέριος Κατσιφαράκης
