Οι New York Times «υμνούν» την Κρήτη - Η καλύτερη εμπερία για εαρινό σκι
Στο δημοσίευμα γίνεται λόγος για την Κρήτη ως έναν παγκοσμίως γνωστό τουριστικό προορισμό
Τους χιλιάδες αναγνώστες στα Λευκά Όρη και τον Ψηλορείτη ταξιδεύει ο συντάκτης των New York Times, Biddle Duke, ειδικός στα χειμερινά σπορ, εξυμνώντας τα χιονισμένα βουνά της Κρήτης, έχοντας ως βάση του τα Χανιά.
Στο δημοσίευμα γίνεται λόγος για την Κρήτη ως έναν παγκοσμίως γνωστό τουριστικό προορισμό, ωστόσο ξεχωρίζεται η δυνατότητα και για εαρινό σκι εκεί, πόσο μάλλον για τους επισκέπτες που είναι διατεθειμένοι να κινηθούν προς τις κορυφές …χωρίς ανελκυστήρες.
Ο ίδιος γράφει σχετικά ότι δεν θα μπορούσε να πιστέψει ότι η Κρήτη προσφέρει τέτοιες ευκαιρίες, όμως άρχισε να πείθεται όταν ένας από τους καλύτερους εξερευνητές τοποθεσιών για σκι, ονόματι John Falkiner, τον μύησε στο συγκεκριμένο ελληνικό νησί.
«Εκεί θέλω να βρίσκομαι τον Μάρτιο», προσέθεσε, τονίζοντας ότι η Κρήτη προσφέρει «την καλύτερη εμπειρία για σκι την περίοδο της άνοιξης».
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στο νησί, ο Ντιουκ ανακαλύπτει τις «ρίζες» του σκι στην Κρήτη. Οι πρώτες συστηματικές προσπάθειες εξερεύνησης των πλαγιών χρονολογούνται από τo 2008. Ο ζήλος των ντόπιων σκιέρ οδήγησε στη θεσμοθέτηση του φεστιβάλ σκι Pierra Creta το 2014, το οποίο θα επαναληφθεί φέτος τον Μάρτιο.
«Μέσα στην πρώτη ώρα της πρώτης ημέρας αρχίσαμε να συλλαμβάνουμε την μαγεία του σκι στην Κρήτη», αναφέρει, καθώς αφηγείται την πρώτη του εξόρμηση, στα Λευκά Όρη, και την ανάβαση στην πλαγιά.
«Σε λίγες ώρες φτάσαμε στην κορυφή (του Αγίου Πνεύματος). Από εκεί, οι δυνατότητες για σκι φάνταζαν να μην έχουν όριο. Και στον ορίζοντα οι θάλασσες, η Μεσόγειος στο βορρά και το Λιβυκό Πέλαγος στο νότο. Δεν υπήρχε ούτε μία άλλη ψυχή μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι», τονίζει ο Ντιουκ.
Εκεί η Κρήτη του επιφύλασσε μία ακόμα έκπληξη: το χιόνι στις πλαγιές δεν ήταν λιωμένο ή αδύναμο, παρά το εύκρατο κλίμα. Αντίθετα, ήταν είχε την ιδανική αντοχή και πυκνότητα για τους σκιέρ. «Τότε ήρθε η κρητική αποκάλυψη», γράφει χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι η ποιότητα του χιονιού θα παρέμενε αμετάβλητη «καθόλη τη διάρκεια της διαμονής».
Η αφήγηση του Ντιουκ ολοκληρώνεται με έναν διάλογο ανάμεσα στους σκιέρ, οι οποίοι μιλούν για το ενδεχόμενο να τοποθετηθούν ανελκυστήρες στις πλαγιές της Κρήτης. «Η εμπειρία του σκι στην Κρήτη αφορά τη φύση και την ελευθερία, πρέπει να παραμείνει έτσι», αναφέρει ένα μέλος της παρέας, εκπαιδευτής σκι από το Καρπενήσι, συμπληρώνοντας ότι πολλά χιονοδρομικά κέντρα προσφέρουν ανελκυστήρες για όποιον θέλει να πάει σε τέτοιες υποδομές. «Και γιατί να το κάνω αυτό;», απαντά ένας από τους ντόπιους. «Είναι τόσο καλά εδώ».
Στο δημοσίευμα γίνεται λόγος για την Κρήτη ως έναν παγκοσμίως γνωστό τουριστικό προορισμό, ωστόσο ξεχωρίζεται η δυνατότητα και για εαρινό σκι εκεί, πόσο μάλλον για τους επισκέπτες που είναι διατεθειμένοι να κινηθούν προς τις κορυφές …χωρίς ανελκυστήρες.
The Greek island has no lifts, no lodges, no trail maps. But for those willing to climb for their turns, it’s got miles of wide-open terrain, dependable spring snow and no crowds. https://t.co/YkW9tH1XZc
— New York Times Travel (@nytimestravel) January 5, 2022
Ο ίδιος γράφει σχετικά ότι δεν θα μπορούσε να πιστέψει ότι η Κρήτη προσφέρει τέτοιες ευκαιρίες, όμως άρχισε να πείθεται όταν ένας από τους καλύτερους εξερευνητές τοποθεσιών για σκι, ονόματι John Falkiner, τον μύησε στο συγκεκριμένο ελληνικό νησί.
«Εκεί θέλω να βρίσκομαι τον Μάρτιο», προσέθεσε, τονίζοντας ότι η Κρήτη προσφέρει «την καλύτερη εμπειρία για σκι την περίοδο της άνοιξης».
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στο νησί, ο Ντιουκ ανακαλύπτει τις «ρίζες» του σκι στην Κρήτη. Οι πρώτες συστηματικές προσπάθειες εξερεύνησης των πλαγιών χρονολογούνται από τo 2008. Ο ζήλος των ντόπιων σκιέρ οδήγησε στη θεσμοθέτηση του φεστιβάλ σκι Pierra Creta το 2014, το οποίο θα επαναληφθεί φέτος τον Μάρτιο.
«Μέσα στην πρώτη ώρα της πρώτης ημέρας αρχίσαμε να συλλαμβάνουμε την μαγεία του σκι στην Κρήτη», αναφέρει, καθώς αφηγείται την πρώτη του εξόρμηση, στα Λευκά Όρη, και την ανάβαση στην πλαγιά.
«Σε λίγες ώρες φτάσαμε στην κορυφή (του Αγίου Πνεύματος). Από εκεί, οι δυνατότητες για σκι φάνταζαν να μην έχουν όριο. Και στον ορίζοντα οι θάλασσες, η Μεσόγειος στο βορρά και το Λιβυκό Πέλαγος στο νότο. Δεν υπήρχε ούτε μία άλλη ψυχή μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι», τονίζει ο Ντιουκ.
Εκεί η Κρήτη του επιφύλασσε μία ακόμα έκπληξη: το χιόνι στις πλαγιές δεν ήταν λιωμένο ή αδύναμο, παρά το εύκρατο κλίμα. Αντίθετα, ήταν είχε την ιδανική αντοχή και πυκνότητα για τους σκιέρ. «Τότε ήρθε η κρητική αποκάλυψη», γράφει χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι η ποιότητα του χιονιού θα παρέμενε αμετάβλητη «καθόλη τη διάρκεια της διαμονής».
Εξόρμηση σε Πάχνες και Ψηλορείτη
Η δεύτερη εξόρμηση οδήγησε τον Ντιουκ στους Πάχνες και σε μία μακρά κάθοδο που κατέληξε σε ένα μικρό οροπέδιο πάνω από τα Σφακιά. Εκεί είχε την ευκαιρία να δει τις παραδόσεις της περιοχής πριν από ένα ξεκούραστο βράδυ στα Χανιά. Η τρίτη και τελευταία εξόρμηση τον οδήγησε στον Ψηλορείτη, όπου είχε την ευκαιρία να κατέβει την πλαγιά «τέλειου» χιονιού παρέα με τους Έλληνες σκιέρ που επινόησαν το φεστιβάλ Pierra Creta.Η αφήγηση του Ντιουκ ολοκληρώνεται με έναν διάλογο ανάμεσα στους σκιέρ, οι οποίοι μιλούν για το ενδεχόμενο να τοποθετηθούν ανελκυστήρες στις πλαγιές της Κρήτης. «Η εμπειρία του σκι στην Κρήτη αφορά τη φύση και την ελευθερία, πρέπει να παραμείνει έτσι», αναφέρει ένα μέλος της παρέας, εκπαιδευτής σκι από το Καρπενήσι, συμπληρώνοντας ότι πολλά χιονοδρομικά κέντρα προσφέρουν ανελκυστήρες για όποιον θέλει να πάει σε τέτοιες υποδομές. «Και γιατί να το κάνω αυτό;», απαντά ένας από τους ντόπιους. «Είναι τόσο καλά εδώ».
