Η ιστορία και η πορεία του 55χρονου Αλέξανδρου Παπαδάκη από τα Διαβατά Θεσσαλονίκης αποτελεί μνημείο αστείρευτης δύναμης και θέλησης.
Από μικρός είναι καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι εξαιτίας βαριάς εγκεφαλικής παράλυσης με δυνατότητα να κινεί μόνο τα χέρια του. Αυτό όμως δεν τον απέτρεψε από το να μάχεται στη ζωή και με τη δύναμη των χεριών του άρχισε να ασχολείται με το παραολυμπιακά άθλημα Boccia καταφέρνοντας να γίνει πρωταθλητής και αναπόσπαστο μέλος της Εθνικής Παραολυμπιακής Ομάδας από το 2009 έως σήμερα παίρνοντας τίτλους και διακρίσεις.
Ο κ. Παπαδάκης που γεννήθηκε στο χωριό Ψαθάδες Διδυμοτείχου μετακόμισε πριν από πολλά χρόνια με τους γονείς στους στα Διαβατά Θεσσαλονίκης. Στη βαλίτσα του τότε είχε το απολυτήριο του Δημοτικού Σχολείου του μικρού ακριτικού χωριού.
Τα χρόνια πέρασαν χωρίς να προχωρήσει σε άλλο επίπεδο τη μόρφωση του ώσπου μια μέρα το 2015 μια φίλη του τον παρακίνησε να πάει μαζί του στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας του Δήμου Δέλτα. «Ό,τι έχω κάνω στην ζωή μου είναι όλα σχεδόν τυχαία, αν και δεν πιστεύω στην τύχη» είπε χαμογελώντας στη Voria.gr ο κ. Παπαδάκης.
Παρά τις αρχικές αρνητικές σκέψεις του όσον αφορά την ηλικία καθώς ήταν τότε 49 ετών τελικά πήγε στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας και μετά από δύο χρόνια πήρε το απολυτήριο το οποίο είναι ισότιμο με το απολυτήριο της Γ΄Γυμνασίου.
Το απολυτήριο αυτό ξεκλείδωσε περαιτέρω την όρεξη του για να συνεχίσει τις σπουδές του και χωρίς δεύτερη σκέψη γράφτηκε το 2017 όπως είπε ο κ. Παπαδάκης στο 2ο ΕΕΛ Εχεδώρου ενώ την επόμενη χρονιά συνέχισε την φοίτηση του στο Εσπερινό ΓΕΛ στους Αμπελοκήπους Θεσσαλονίκης από το οποίο αποφοίτησε το σχολικό έτος 2019-2020 με γενικό βαθμό «Άριστα» 19,4.
«Ως ΑμΕΑ έκανα τα χαρτιά για το πανεπιστήμιο με πρώτη επιλογή την σχολή της Ψυχολογίας και τελικά πέρασα στην δεύτερη επιλογή μου που ήταν η Φιλοσοφική- Παιδαγωγική στο ΑΠΘ. Είχα πει ότι θα πάω ένα εξάμηνο και θα το παρατήσω. Τελικά πήγα κι έμεινα και τώρα θα είμαι στο 5ο εξάμηνο. Έχω περάσει από τα 28 μαθήματα τα 25 και μου μένουν άλλα 20 μαθήματα για το πτυχίο» είπε ο κ. Παπαδάκης που στοχεύει να πάρει το πτυχίο του στα τέσσερα χρόνια και να μην κάνει χρήση του δικαιώματος της επέκτασης φοίτησης κατά δύο επιπλέον έτη.
Τα όνειρα του Αλέξανδρου Παπαδάκη όμως δεν σταματούν εδώ κι όπως αναφέρει, μετά το πτυχίο του στοχεύει να συνεχίσει τις σπουδές του μέσα από ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα της σχολής του που θα συνδυάζει τον αθλητισμό και την ψυχολογία.
Εκτός από την περίοδο της πανδημίας του κορονοϊού και της καραντίνας που όλοι οι φοιτητές βρέθηκαν εκτός αμφιθεάτρων και αιθουσών του ΑΠΘ ο κ. Παπαδάκης -όπως και οι άλλοι φοιτητές- πλέον συμμετέχει και παρακολουθεί δια ζώσης τα μαθήματά του και όπως είπε στο παλιό κτήριο της Φιλοσοφικής υπάρχει ένα ειδικό lift για ΑμεΑ με μόνη επισήμανση ότι «ο θυρωρός που έρχεται να με βοηθήσει στο lift είναι υπεύθυνος και σε άλλα δύο κτήρια οπότε κάποιες φορές τον περιμένω να έρθει και πολλές φορές χάνω το πρώτο 20λεπτο του μαθήματος».
Ο κ. Παπαδάκης όμως παράλληλα με τις σπουδές του συνεχίζει ενεργά την συμμετοχή του στις διοργανώσεις του Boccia και ως πανελλήνιος πρωταθλητής του παραολυμπιακού αθλήματος έχει κατακτήσει σε ατομικό και ομαδικό 17 πρωταθλήματα, 7 ασημένια και 2 χάλκινα μετάλλια, ενώ με την Εθνική ομάδα έχει πάρει μέρος σε 23 διοργανώσεις: στους Παραολυμπιακούς του Λονδίνου 2012, σε 5 Παγκόσμια και σε 8 Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και κύπελλα και σε άλλες διεθνείς διοργανώσεις με 2 ευρωπαϊκά μετάλλια και πολλά άλλα πλασαρίσματα με μεγαλύτερη την 7η θέση (από 65 αθλητές) στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Λισαβώνας 2010 την 4η θέση στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο του Χάμαρ της Νορβηγίας του 2011 και το περασμένο Φθινόπωρο την 5η θέση στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2021 στη Σεβίλλη της Ισπανίας.
Σήμερα μάλιστα τον βρήκαμε να φτιάχνει τις βαλίτσες του καθώς αύριο το πρωί φεύγει για την Ολλανδία προκειμένου να συμμετάσχει σε ένα σημαντικό τουρνουά του παραολυμπιακού αθλήματος με την εθνική ομάδα, ενώ ο στόχος του είναι όπως είπε «οι Παραολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι το 2024».
Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν ότι «τα καλά κόποις κτώνται» και ο Αλέξανδρος Παπαδάκης το γνωρίζει πολύ καλά. «Σε όλα τα παιδιά που είναι με αναπηρία θέλω να τους πω να προσπαθούν να κατακτήσουν τα όνειρα του. Ακόμα κι αν δεν τα καταφέρουν θα έχουν την χαρά της προσπάθειας» είπε.
