“Είναι αδιανόητο να μην ξέρουμε που θα παίξουμε”, έλεγαν Γιάννης Αλαφούζος και Θόδωρος Καρυπίδης κατά την είσοδό τους στη χθεσινή σύσκεψη για τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος.

Λίγη ώρα αργότερα μαθαίναμε δια στόματος Τάκη Μπαλτάκου ότι με τα σημερινά δεδομένα η φετινή αναμέτρηση θα προστεθεί στη “λίστα της ντροπής” των κεκλεισμένων των θυρών τελικών που έχουν διεξαχθεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Αντέχετε, πραγματικά, να ξεφυλλίσουμε τα κεφάλαια της φετινής παρωδίας για να καταλάβουμε παρέα γιατί τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται αδιανόητο στον “μαγικό κόσμο” του ελληνικού ποδοσφαίρου;

Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d05irofqyjjl)

Το Πανθεσσαλικό, ο τελικός Κυπέλλου και το θέατρο του παραλόγου

Έχοντας ζήσει έναν ακόμη τελικό χωρίς θεατές τον Μάιο, θα περίμενε κανείς από την ΕΠΟ να εξασφαλίσει τη διεξαγωγή της φετινής αναμέτρησης σε ένα γήπεδο που – αν μη τι άλλο – θα πληρούσε εξ αρχής όλες τις προϋποθέσεις που θα εξασφάλιζαν την ασφάλεια των φιλάθλων που θα ήθελαν να το παρακολουθήσουν από κοντά.

Και ποιο γήπεδο συμπεριέλαβε στην προκήρυξη της διοργάνωσης; Το Πανθεσσαλικό του Βόλου. Θεωρητικά ένα από τα πιο σύγχρονα ελληνικά στάδια που χτίστηκε το 2004 για τις ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων. Ούτε 20 χρόνια λειτουργίας δεν έχει κλείσει κι όμως – απ’ ότι πληροφορούμαστε – δεν διαθέτει ούτε σύστημα παρακολούθησης των εξεδρών από σύγχρονες κάμερες! Επαναλαμβάνουμε γήπεδο που κατασκευάστηκε τον 21ο και όχι τον 20ό αιώνα! Το παραβλέπουμε, όμως…

Κάποια στιγμή τον Δεκέμβριο γνωστοποιείται η απόφαση της κυβέρνησης για ψήφιση νέου νομοσχεδίου για την καταπολέμηση της βίας στα ελληνικά γήπεδα. Όλες οι ομάδες της Super League μαθαίνουν στην πορεία ότι για να μπορούν να δίνουν παιχνίδια με κόσμο στις εξέδρες θα έπρεπε να εναρμονιστούν στο πλαίσιο του νέου νόμου και φυσικά να εγκαταστήσουν κάμερες συγκεκριμένων προδιαγραφών.

Κανείς από την ΕΠΟ δεν μπήκε στον κόπο να ελέγξει το Πανθεσσαλικό; 

Στο Βόλο δεν ίδρωσε το αφτί κανενός με αποτέλεσμα η ομάδα της Μαγνησίας να καλείται να δώσει το πρώτο της εντός έδρας παιχνίδι στα playoffs με αντίπαλο την Κηφισιά κεκλεισμένων των θυρών. Κάτι που δεδομένα θα συμβεί και στους επόμενους αγώνες. 

Ανώνυμη εταιρία είναι η ΠΑΕ Βόλος, δικαίωμά της είναι να επιλέγει πως θα δίνει τα παιχνίδια της. Στην ΕΠΟ, όμως, δεν υπήρχε ένας άνθρωπος να γνωρίζει ότι το Πανθεσσαλικό δεν πληροί πλέον τους όρους διεξαγωγής αγώνων με θεατές; Ούτε τουρνικέ δεν υπάρχουν! Κανείς δεν το έχει πάρει χαμπάρι από τον Δεκέμβριο;

Προτού καλέσουν Αλαφούζο και Καρυπίδη σε σύσκεψη δεν βρέθηκε ένας δόλιος υπάλληλος να αναρωτηθεί… “ρε παιδιά μπορεί να γίνει παιχνίδι με θεατές στο Πανθεσσαλικό”; Θεωρητικά αδιανόητο, πρακτικά απόλυτα λογικό για μία διοίκηση Ομοσπονδίας που επιμένει να προκαλεί τη νοημοσύνη των Ελλήνων φιλάθλων.

Η ευθύνη των ομάδων και η θυσία του ποδοσφαίρου στο βωμό... μικροσυμφερόντων 

Βασική πηγή, βέβαια, της όλης φαρσοκωμωδίας είναι η θλιβερή νοοτροπία που συνοδεύει τον τρόπο σκέψης των περισσότερων Ελλήνων παραγόντων.
“Ο Άρης δεν επιθυμεί να παίξει στο ΟΑΚΑ γιατί το χρησιμοποιούσε ως έδρα ο Παναθηναϊκός”, επανέλαβε ο Θόδωρος Καρυπίδης. Ο ιδιοκτήτης της μιας φιναλίστ, δηλαδή, προτιμά να στερήσει από περίπου 15.000-20.000 φίλους της ομάδας του την ευκαιρία να βρεθούν στο πλευρό των “κίτρινων” σε ένα ιστορικό παιχνίδι για να μην έχει (που εννοείται ότι δεν θα έχει)… αγωνιστικό αβαντάζ ο αντίπαλός του.

Έτσι, όμως, αντιμετωπίζουμε συνολικά το ποδόσφαιρο σ’ αυτή τη χώρα. Μέσα από μικροσυλλογικά συμφέροντα και όχι μέσα από ένα πρίσμα συνολικής ανάπτυξης του αθλήματος. Η λογική του Καρυπίδη αποτελεί τον κανόνα και όχι την εξαίρεση.

Φταίει, όμως, ο ιδιοκτήτης του Άρη για τη συγκεκριμένη προσέγγιση; Όχι. Φταίει μια αστεία προκήρυξη που αντί να επιβάλλει χωρίς συζήτηση τη διεξαγωγή του τελικού στο μεγαλύτερο στάδιο της χώρας (σε όποια πόλη κι αν εδρεύει αυτό) επιτρέπει κάθε χρόνο το… ριμέικ μιας θλιβερής διαδικασίας!  

* Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Απογευματινή".