Θοδωρής Ζαγοράκης στα Παραπολιτικά: ''Κάνω δουλειές, αλλά αρχηγός στο σπίτι είναι η Ιωάννα''
Γιατί αποφάσισε να συστρατευτεί με το ΠΑΣΟΚ
Το χειρότερο που έχουν πει για μένα είναι “τι θέλει ένας ποδοσφαιριστής στην ευρωβουλή” και ότι “πάει για τα λεφτά”, δηλώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Θοδωρής Ζαγοράκης
Eίναι η πιο πολυσυζητημένη υποψηφιότητα από το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ, για πολλούς λόγους. O λόγος για τον Θοδωρή Ζαγοράκη, ο οποίος θυμάται άγνωστα περιστατικά από το Euro 2004, αναφέρεται στα χειρότερα σχόλια που έχει ακούσει ως ποδοσφαιριστής και ως ευρωβουλευτής, ενώ εξομολογείται πώς ξεπέρασε την κρίση στον γάμο του. Την εβδομάδα που πέρασε, ο κ. Ζαγοράκης παρουσίασε το βιβλίο του με τίτλο «Αρχηγός, η δική μου αλήθεια», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πεδίο, στην Αθήνα, σε μια κατάμεστη αίθουσα και παρουσία μερικών εκ των «legends» της ομάδας που κατέκτησε το Euro 2004. Το «παρών» έδωσε και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης.
Διαβάστε ακόμα: Παρουσίαση βιβλίου Θοδωρή Ζαγοράκη: Το ρεσιτάλ του Σάντος και η... Δανία του Ανδρουλάκη
Γιατί αποφασίσατε να συστρατευτείτε με το ΠΑΣΟΚ και τον Νίκο Ανδρουλάκη;
Εδώ και αρκετό καιρό ένιωθα πως πολλές από τις θέσεις και τις επιλογές της Νέας Δημοκρατίας δεν με εξέφραζαν πια. Είχα αρχίζει να δυσκολεύομαι να τις υποστηρίζω και ταυτόχρονα να παραμένω συνεπής στις σκέψεις και στα πιστεύω μου. Από την άλλη, γνωρίζω τον Νίκο Ανδρουλάκη, καθώς συνεργαστήκαμε σε πολλές περιπτώσεις στο πλαίσιο των δράσεών μας στην Ευρωβουλή, τον εκτιμώ ως άνθρωπο και πολιτικό και πιστεύω στις ικανότητές του. Επιπλέον, νιώθω σε πολλά ζητήματα πολύ κοντά στις θέσεις και τις απόψεις του. Eτσι, αποδέχτηκα την τιμητική πρόταση που μου έκανε, αφού ήδη είχα εκφράσει την πρόθεσή μου να αποχωρήσω από τον χώρο της Ν.Δ.
Eχετε πικρία από τη Ν.Δ.;
Τα κόμματα εκφράζουν θέσεις, στάσεις, προτάσεις και χαράσσουν πολιτικές. Κάποτε συμφωνούμε, κάποτε νιώθουμε πως δεν μας εκφράζουν πια. Καμία πικρία, λοιπόν, ούτε από «τη Ν.Δ.», όπως το θέτετε, ούτε από τους ανθρώπους της.
Το θαύμα του Euro 2004. Πείτε μας ένα άγνωστο περιστατικό από εκείνες τις στιγμές.
Πριν από την έναρξη του Euro 2004, οι περισσότεροι είχαν προγραμματίσει τις διακοπές τους δύο ημέρες μετά τον τελευταίο αγώνα του ομίλου απέναντι στη Ρωσία. Αυτή είναι η αλήθεια. Τότε, μιλώντας με τη μητέρα μου στο τηλέφωνο, της είπα: «Μάνα, ένα παιχνίδι έμεινε και θα γυρίσουμε πίσω». Ομως εκεί όπου είχαμε φτάσει, ένα βήμα πριν από τα προημιτελικά του Euro, κανένας δεν σκεφτόταν ούτε το πότε θα επέστρεφε.
Ποιο είναι το χειρότερο που έχετε ακούσει ως ποδοσφαιριστής;
Οταν ήρθε ο τότε γενικός αρχηγός της ΠΑΕ ΑΕΚ, Νίκος Στράτος, για να μου ανακοινώσει ότι είχα βγει θετικός σε έλεγχο ντόπινγκ. Δεν το πίστευα! Ηξερα ότι δεν ίσχυε κάτι τέτοιο. Αποδείχθηκε τελικά ότι η τεστοστερόνη μου βγήκε για 0,6 mg πάνω από το επιτρεπόμενο όριο. Ηταν καθαρά θέμα του οργανισμού μου και όχι αποτέλεσμα κάποιας απαγορευμένης ουσίας. Δικαιώθηκα στα αθλητικά δικαστήρια, αλλά στο άκουσμα της λέξης «ντοπαρισμένος» είχα σοκαριστεί.
Ως ευρωβουλευτής;
Νομίζω, για μένα, το χειρότερο είναι αυτή η κουβέντα που ακούγεται πότε-πότε, «Τι θέλει ένας ποδοσφαιριστής στην Ευρωβουλή;» και το «Πάει για τα λεφτά»… Για το πρώτο, να πω το αυτονόητο: Οι αθλητές δεν είμαστε μόνο άνθρωποι που κλωτσάμε μια μπάλα ή τρέχουμε στον στίβο και έχουμε αξία μόνο όταν φέρνουμε κύπελλα και μετάλλια στη χώρα μας. Είμαστε και επαγγελματίες, σκληρά εργαζόμενοι, που γνωρίζουμε από μέσα τα ειδικά προβλήματα σε ένα τεράστιο κεφάλαιο για τη χώρα -που συνδέεται με τη νεολαία, με την εργασία, με την πρόοδο-, όπως αυτό του αθλητισμού. Κι αυτό είναι ένα κομμάτι που κανείς δεν γνωρίζει καλύτερα από εμάς, αλλά και που σχεδόν κανείς δεν θα ασχοληθεί με αυτό αν δεν ασχοληθούμε εμείς οι ίδιοι. Οσο για το δεύτερο, όπως όλοι γνωρίζουν, ανεπάγγελτος δεν υπήρξα ποτέ. Είχα κάθε δυνατότητα να συνεχίσω επαγγελματικά στον χώρο του ποδοσφαίρου, από άλλα πόστα και με υψηλότατες αμοιβές. Και χωρίς να χρειάζεται να λείπω από την οικογένειά μου.
Κρίσεις, νομίζω, δεν υπάρχει γάμος που δεν περνάει. Ωστόσο, αν το ζευγάρι το ενώνουν η αγάπη, οι κοινοί στόχοι και αν υπάρχει σεβασμός και εκτίμηση, τότε όλα ξεπερνιούνται
Περάσατε κρίση στον γάμο σας. Ποιοι ήταν οι λόγοι; Πώς το ξεπεράσατε;
Κρίσεις, νομίζω, δεν υπάρχει γάμος που δεν περνάει. Καθένας μας έχει τις ιδιαιτερότητές του, τα βιώματά του, τις ανάγκες και τις προσδοκίες του. Κάποια στιγμή αυτά μπορεί να έρθουν σε αντίθεση με τις ανάγκες και τις προσδοκίες του συντρόφου μας. Είναι πολλές φορές και η κούραση, οι ευθύνες, τα παιδιά… Ωστόσο, αν το ζευγάρι το ενώνουν η αγάπη, οι κοινοί στόχοι, αν υπάρχει σεβασμός και εκτίμηση -και πάνω απ’ όλα αγάπη, το ξαναλέω- τότε όλα ξεπερνιούνται…
Σας στηρίζει η οικογένειά σας;
Απολύτως. Είμαστε μια δυνατή ομάδα. Και οφείλω, σίγουρα, πολλά στη γυναίκα, μου, την Ιωάννα, που όχι μόνο στηρίζει τις επιλογές μου, αλλά και, λόγω των υποχρεώσεών μου, που με κρατούν μακριά από το σπίτι κατά χρονικά διαστήματα, επωμίζεται μεγάλο βάρος με το μεγάλωμα των παιδιών. Είναι ο βράχος του σπιτιού μας…
Μαγειρεύετε; Ποιο είναι το αγαπημένο σας φαγητό;
Οταν ήμουν μόνος μου, ειδικά στο εξωτερικό, αραιά και που μαγείρευα. Μάλλον το παστίτσιο είναι το αγαπημένο μου. Είμαι πολύ εύκολος στο φαγητό γενικά.
Βοηθάτε στις δουλειές του σπιτιού;
Φυσικά. Γιατί, τι είναι το σπίτι; Αλλουνού; Αν και αρχηγός στο σπίτι είναι η Ιωάννα. Εγώ συμβάλλω όσο μπορώ.
Ποιο είναι το κυριότερο ευρωπαϊκό θέμα που σας απασχολεί περισσότερο και θέλετε να συμβάλετε στην επίλυσή του;
Κοιτάξτε, καθένας πρέπει να ασχολείται με εκείνα που γνωρίζει. Χωρίς να υποτιμώ, σε καμία περίπτωση, μεγάλα ευρωπαϊκά θέματα, όπως η άμυνα, η ασφάλεια, η οικονομία κ.λπ., αυτό που γνωρίζω εγώ και μπορώ να συμβάλω στη βελτίωσή του είναι ο αθλητισμός και, μέσω αυτού, η νεολαία. Οχι μόνο ως δημιουργική και ωφέλιμη διέξοδο από την πίεση που υφίστανται στη σύγχρονη εποχή οι νέοι μας, αλλά και όσον αφορά στα εργασιακά δικαιώματα των αθλητών. Αυτοί οι άνθρωποι είναι πραγματικά απροστάτευτοι. Ποια είναι τα εργασιακά δικαιώματά τους; Με τι συμβόλαια και με τι συνθήκες εργάζονται; Χρειαζόμαστε νομοθεσία αποκλειστικά για αυτό το θέμα και από την πλευρά μου γι’ αυτό αγωνίζομαι και αυτή είναι η προτεραιότητά μου.
Δημοσιεύθηκε στα «Παραπολιτικά»